Ik heb niet de slimste smartphone. Ik heb dan ook weinig met die krengen en gebruik die van mij vrijwel uitsluitend als ik te laat dreig te komen of een soortgelijke nano-crisis moet bezweren.
Als het KNMI en de verzamelde media de mensen de stuipen op het lijf heeft gejaagd met apocalyptische weersvoorspellingen, stuur ik de huisdichteres soms een sus&kus-sms’je (‘Zit veilig in betonnen schuilkelder. xx’)
Zo ook gisteren. Na een halfuur zette ik mijn telefoon weer aan en twee nieuwe, ongelezen berichtjes maakten hun opwachting. Het verwachte antwoord en deze verwarrende mededeling: ‘Ik kom ook. Ben half zes op station.’ Verzonden 8 januari 2015.
Met de complimenten van KPN! Met de oude snail mail las je nog wel eens van een ansichtkaart die na 36 jaar alsnog ter gleuve arriveerde. Is er voor sms’jes ook een traagheidsrecord? En meteen besef ik dan mijn peilloze onwetendheid in ICT-aangelegenheden. Ik heb er geen beeld bij.
Stuitert zo’n sms’je drie maanden radeloos en rusteloos van satelliet naar satelliet? Nam het een verkeerde afslag en zat het al die tijd te kniezen in een uithoek van het heelal? Is het als een rolstoelbejaarde die zonder klaarover de A9 moet oversteken en maandenlang een woeste stroom dataverkeer aan zich voorbij ziet trekken? Werd het onderschept door de CIA omdat het (erg verdacht!) niet versleuteld was?
Misschien kan de CIA ons dan ook vertellen welk station het was, want dat konden we gisteren met geen mogelijkheid meer achterhalen.