“Ik ga wel even alleen naar binnen,” zei de huisdichteres empathisch en ik, verguld met mijn vrijstelling, ging zitten aan een van drie lege tafeltjes die buiten bij de Vomar stonden opgesteld. Na een minuut of vijf beukte er iets tegen de rug van de stoel. Iemand probeerde een deur te openen die mij niet was opgevallen. Ik hief de obstructie op. Er stapte een gekromde oude man naar buiten,… Lees verder »Onverwachte intimiteiten
“Nou ja, zeg nou zelf, veel mensen komen meer huisje kijken dan schilderijen,” stelde een van de deelnemers aan de Vijfhoekkunstroute tamelijk boud. Daar zit vast iets in, want sommige locaties zijn inderdaad prachtig. Voor mij is een van de aardigste dingen van tentoonstellingsruimtes ‘bij de mensen thuis’ dat je hongerig speurende ogen in het (soms rommelige) interieur allerlei kunstvoorwerpen menen te ontdekken. Als ik het wel heb,… Lees verder »Kijkkunst
‘Ze spelen Bloemendalertje’, schreef ik dinsdag denigrerend over bewoners van villapark Brederode. Dat neem ik terug na lezing van het HD-artikel van Margot Klompmaker over de Bloemendalers met het meeste aanzien / uitzicht, die aan de Hoge Duin en Daalseweg (de weg van Overveen naar het Kopje). Die beschouwen de Kennemerduinen tot aan Parnassia als hun achtertuin, als ik boswachter Wout te Boekhorst mag geloven. Die voert nu campagne tegen… Lees verder »Entitlement
‘In de politiek wordt nooit iets vergeten, zei een ervaren raadslid’, lees ik in het HD. Het is zo’n uitspraak waarvan elk ervaren raadslid er een dozijn in de vele zakken van zijn driedelig kostuum heeft zitten, om hem te presenteren op een perfect gekozen moment (alleen een ervaren raadslid heeft geleerd wanneer dat is), zoals men in nicotinerijkere tijden deed met een dikke havanasigaar. Jonge, onervaren raadsleden omstuwen het… Lees verder »Radiostilte
Inmiddels al enigszins afgekoeld nieuws, maar ik wil er toch niet aan voorbijgaan dat die leuke Christine Peursum de publieksprijs heeft gewonnen bij de Olifant 2015. Het RaDa schreef twee korte stukjes over haar, Vleselijk Vitaal en Eeuwig Actueel . En wie deze link volgt komt uit bij het geschreven portret dat Nuel Gieles van haar maakte voor het HD. Wie eerst een overzichtstentoonstellinkje van haar werk wil zien, kijke… Lees verder »Peursum
Gisteren bleek de Bergweg afgesloten voor verkeer en werd ik gedwongen mijn fietsroute te verbuigen door het Brederodepark, het terrein bij het voormalig Provinciaal Ziekenhuis Santpoort, waar nu een villapark zijn voltooiing nadert. Het geen gated community, maar van afstand voelde het altijd of ze niet op het plebs zaten te wachten daar. Ik had nu geen alternatief, en zo ontdekte ik dit dik bedotterde grasland: Gisteren had… Lees verder »Ongehekt en ontdekt
Een nagekomen voetnoot bij een stukje dat ik hier zes jaar geleden schreef over de jaarlijkse primitieve krachtmeting in Kirkwall (Orkney), de ‘BA, een soort massarugby. In dat stukje, Depolariseren door polariseren, deed ik een voorstel waar de Nederlandse samenleving (of wat er voor moet doorgaan) zijn voordeel mee had kunnen doen als het breed was opgepikt. Maar ja… jullie weten hoe de Nederlandse samenleving is. Maar dat terzijde. Toen… Lees verder »BA’
Gepubliceerd in Straatjournaal mei ‘15 Ik heb op deze plek eerder de lof gezongen van de fietsroute naar mijn werk, die van Haarlem voert naar Velsen-Zuid: via villawijken, sportvelden, duingebied en weilanden. Zo’n dagelijks traject is geen dag hetzelfde. Je ziet woest galopperende trimmers en duf voor zich uit starende paarden. Buizerds proberen veldmuizen en ander klein gespuis te verschalken. Mijn ogen hebben hun favoriete doorkijkjes en vergezichten, en ook… Lees verder »Mest met een luchtje
Vraag mij niet het parkeerbeleid van wethouder Sikkema te verdedigen, of zelfs maar te doorgronden (zie hier) – haar plannen zijn inmiddels alweer ingetrokken trouwens. Niettemin, ik had met haar te doen toen ik in het HD (rubriek 60 seconden) de platte, nee, eendimensionale column van Bill Meijer las. Eén punt meent Meijer te moeten maken naar aanleiding van haar afwezigheid bij een inspraakavond met ‘verontruste’ burgers: Cora-Yfke is van… Lees verder »Chips van Cora
Door een buitenkansje hadden we twee nachten een mooi appartement aan de High Street in Edinburgh, tussen kathedraal en kasteel. Boswell-territory! Het beeld van David Hume stond een paar stoeptegels van onze voordeur. Een straf cultureel programma lag voor de hand, met veel gelamineerde geschiedenislessen en op voor- en achtergrond gedoedel uit diverse zakken. Maar we kwamen net uit het barre, verlaten Orkney en dan vliegt zo’n chaotische,… Lees verder »Edinburgh