Ga naar de inhoud

Dezelfde steen

Hoe duf / suf / sloom / afgestompt kan een brein zijn? Het jaarlijkse ‘familiewandelweekend’ bracht ons ditmaal in de omgeving van Ede (Otterlo, Ginkel, Lunteren, die hoek) en langs een pad over de hei zag ik in de verte van die plastic hooibalen liggen. Jullie weten wel…

gezichtsbedrog

 

“Hoe flikken die Veluweboeren ‘m dat?” mompelde ik tegen mijn zwager, maar we stonden er (sjoksjoksjok… hoe ver is het nog tot de dichtstbijzijnde Trappist?) niet lang bij stil. Dat kwam pas een dag later, toen we meer van die balen zagen langs de route. Steenbalen, een project van Adri Verhoeven, die zo’n groep zelf een ‘kolonie’ noemt. Je kon er op uitrusten, maar niet dan nadat je ze had gestreeld. Hun aaibaarheid was voor onze hele clan onweerstaanbaar.

 

steenkolonie

 

De lichaamshouding van de steen is onverstoorbaar. Hij ligt, staat, of leunt en heeft genoeg aan wat hij is,’ verantwoordt Verhoeven zijn fascinatie, met het soort proza waarvan beeldend kunstenaars nooit begrijpen dat niemand er op zit te wachten. Geef ons gewoon het eindproduct! Niet lullen maar poetsen!! polijsten!!!

 

gepolijst

 

Het is prachtig, denk ik alleen maar, geef die man een hunebed, doneer een Alp!

Ik kan me trouwens moeilijk een voorstelling maken bij de technieken waarmee hij die forse keien te lijf gaat. Op het Grote Boze Wereldwijde Web vind je wel handleidingen en demonstratiefilmpjes voor steenslijpers maar dan gaat het om stenen niet veel groter dan een borrelnootje. Peanuts, vergeleken bij wat Verhoeven doet.

3 reacties op “Dezelfde steen”

  1. Mooi! En doe jezelf niet te kort, als iemand oog heeft voor eigenaardigheden in het landschap, ben jij het wel.

  2. Wat? Lees ik het goed? Bestaat er in dit land nog iemand die correct “niet dan nadat” schrijft?
    Hoera! Je hebt wat mij betreft je Trappist verdiend, Marius!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *