De voorlaatste keer dat ik mijn betreurde collega Edo Velema in levende (maar wel danig aangetaste) lijve zag, bij een geanimeerde lunch, kwam het gesprek op de soms wat al te knussige knusheid van Nederlandse verkleinwoorden. “We zouden for good measure ook een vergrootwoord moeten invoeren”, opperde ik. Voor een bakbeest, een bruut, een loeder of loebas van een auto/vent/wijf/ hond, etc. Een suffix voor anabool of siliconisch opgevoerde lichaamsdelen,… Lees verder »Augmentatief
Vanochtend, the day after de zomerstorm, haalden we een frisse neus op het strand van Zandvoort, waar het voor de uitbaters van de strandtenten een gewone werkdag was. Alle hens aan dek! De terrassen moesten geschrobd en de ramen ontdaan van het aangekoekte zand. En niet zo’n beetje… In sommige gevallen was het haast zonde om het weg te halen. Of (laat mij eens artistiek doen)… Lees verder »Lapwerk
Hij was uniek, de zomerstorm, werd ons achteraf door de tv-meteoman(n)en verzekerd en ook bij ons in de straat waaide hij. Hij begon stipt om twaalf uur (geheel volgens de voorspellingen) en ja hoor, twee uur later had hij het voor elkaar. Een van de acacia’s op de hoek stortte met donderend geraas stoepwaarts, alleen werd de val gebroken door een forse geparkeerde camper. Even later stonden alle buren die… Lees verder »Zomerstorm
Geen toeristische grensoverschrijdingen voorlopig, schreef ik gisteren en dat heeft te maken met achterstallig onderhoud op diverse vlakken. En dat gaat gepaard met nogal wat geprik. Bij de periodieke controle van de tandarts schraapte de mondhygiëniste maandag geestdriftig al het tandsteen weg dat ze kon vinden. Ook prikte ze onderzoekend in het tandvlees. Tot zover alles normaal, maar de röntgenfoto bevestigde wat ik al vermoedde, dat de afgelopen week de… Lees verder »Prikkies
De Rada-reda vertoont deze vakantie nog geen grensoverschrijdend gedrag; zelfs de voorgenomen dagtochtjes zijn tot nu toe op de lange baan geschoven. Verstrooiing en verpozing worden gezocht binnen een bavocentristische cirkel met een straal van vijftien kilometer. Lijden de vakantiekiekjes eronder? Ach… Dit is dus niet een zijarm van de Rio de la Plata of de Orinoco, maar vaderlandse gruttogrond hier om de hoek. Wie weet waar mag het zeggen.
Elk mens heeft een bepaald zelfbeeld en doorgaans komt dat niet helemaal, of helemaal niet, overeen met het beeld dat anderen van hem hebben. Die discrepantie kan op pijnlijke wijze aan het licht komen – door een verdrinkend schaap bijvoorbeeld. We wandelden door de Hekslootpolder en ik zag het arme beest tevergeefs ploeteren om aan land te komen. Veel overtuiging zat er niet meer in. Ik klom over… Lees verder »Held en antiheld
Maandag beleefde ik een plezierige avond bij een pub quiz. De frustraties neem ik daarbij voor lief: dat ene antwoord dat zich ergens in het brein schuilhoudt en zich niet uit laat roken. En quasi-onverschillig achterover leunen bij ALLE vragen over tv, film en andere terreinen waarop ik me op voorhand heb neergelegd bij mijn status als ignoramus. Mijn teamgenoten (geharde quizveteranen) waren tevens elkaars leeftijdgenoten – 35 tot 40… Lees verder »Generaties
Er liepen twee vrouwen achter me in de Kruisstraat, grimmig zwijgend. Nee, herstel, ze rebbelden honderduit en ik hoorde een van hen midzins ‘… meisje meisje meisje kleren…” zeggen. De hersengebieden voor taal- en redekundig ontleden kwamen met spoed terug van reces. Ah… een van de drie meisjes moet een meisje-meisje geweest zijn, met zo’n modieuze verdubbeling: “Mark is een vriend, maar niet mijn vriend-vriend”, waarbij de vriend-vriend degene is… Lees verder »Meisjes
De zeer dierbare collega (65) die vorige week overleed, kende ik nog geen zes jaar. Bij onze eerste ontmoeting hadden we het over een vertaalproject waar hij op school mee bezig was. Hij viste een kopie uit een bureaulade met drie gepubliceerde Nederlandse vertalingen van Musée des Beaux Arts van W.H. Auden. Thuis bekeek ik ze en aan alle drie schortte wel wat. Hetzelfde geldt voor de vertaling die ik… Lees verder »Lijden met Auden
De natuur in de war, een duister voorteken van onafwendbaar naderend onheil, de eerste van een reeks plagen van bijbelse proporties? Tijdens de hittegolf verlieten bij Termunten duizenden palingen het water in het getijdengebied de Breebaartpolder en werden dood gevonden in naburig grasland. Volgens sommige theorieën zou zuurstofgebrek ze genoopt hebben het water te verlaten. Palingen migreren wel vaker over land, maar door de hitte zou hun huidslijm zijn opgedroogd.… Lees verder »Nattigheid