Ga naar de inhoud

Heen en weer

Veel mooie panty’s en elegante schoenen op de perrons, alleen daarom al vind ik het geen straf om op Eerste Kerstdag met de trein te reizen. Op de heenweg komt daar de verwachtingsvolle sfeer bij en ‘s avonds laat is het de mensen aan te zien dat ze zich volledig hebben gegeven bij het diner.

Wij reisden gisteren van Woerden naar Haarlem, via Leiden. Aan de andere kant van de coupé zat vanaf Bodegraven een deftig gekleed echtpaar van een jaar of vijftig dat een meer dan verzadigde indruk maakte. Zeven gul besprenkelde gangen, taxeerde ik, en niks overgeslagen tussen amuse no.1 en de geflambeerde plumpudding. Ze wisselden aanvankelijk nog enkele plezanterietjes uit, maar spoedig drapeerde zij haar fluweelrode mantel wat behaaglijker om haar schouders en zakte loom onderuit. Tegenover haar zat de man al te knikkebollen. Vredig soesden ze zo tot Leiden Centraal werd omgeroepen.

De vrouw ontwaakte, tuurde naar buiten en stootte haar man besmuikt aan. Leiden Centraal? Ai… Station gemist! (Lammerschans, Alphen?) Verwijten over en weer waren duidelijk niet aan de orde. “Nou, dan moeten we maar blijven zitten en wachten tot hij terug gaat”, zei de man na een kort overleg, alsof ze in een muffe slaapkamer wakker waren geworden en het erover eens waren dat het raam op een kiertje moest.

Terwijl de trein leegstroomde, nestelden zij zich weer in hun hoek, voor de herkansing. Geen ramp en zeker geen record: de wereldvreemde dammer Jannes van der Wal (1956-1996) miste eens het NK in Utrecht doordat hij enkele keren heen en weer reed tussen zijn woonplaats Groningen en Zwolle, in diepe slaap verzonken.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *