Ga naar de inhoud

januari 2016

Kuipstoeltjes

Ik fiets en bus nog regelmatig langs het oude Haarlem-stadion aan de Jan Gijzenvaart en ik zou me aanstellen als ik hier schreef dat ik dan telkens een pijnscheut voel, zo’n beetje als oudstrijders bij wie ergens in hun lijf nog een roestige kogel logeert, die opspeelt als er onweer dreigt of een echtelijke ruzie. Zeker, ik heb er ooitooitooit staan juichen voor Wimpie Balm en Bobbie Vosmaer, maar dat… Lees verder »Kuipstoeltjes

Blauwsel

Wat was er veel licht vandaag! Van de hoogste kwaliteit! We merkten het gelijk al toen we op weg naar de duinen onder een viaduct door kwamen. Grijze betonplaten, je weet wel…     Het had zo een reclame voor grijs bier kunnen zijn. En op de tegels pal eronder dit dwerglandschap van (bloeiend?/groeiend?) mos. Zo groen als dat grijs grijs was (even vergroten).     En zo ging het… Lees verder »Blauwsel

Stampen en zagen

Hoe gaat dat op je mindere dagen? Vorige week besloot ik toch via de Bergweg naar mij werk te fietsen, al is die onverlicht. Het heeft wel iets spannends. Maar ja, ik had mijn dag niet, zat opgesloten in mijn eigen hersenpan en bracht amper aandacht op voor de omgeving. Ongemotiveerd stoempte ik door de motregen. Op het eerste echt duistere stuk (na de hockeyvelden) gaat het vrij steil omhoog;… Lees verder »Stampen en zagen

Paternalistisch

‘Er heerst een nogal paternalistische houding tegenover minderheden, maar als je migranten ziet als medeburgers, kun je ze ook dezelfde vragen stellen’, stelt Paul Scheffer dit weekend in de Volkskrant. Antisemitisme diende als voorbeeld, maar Scheffers opvatting geldt voor alle maatschappelijke terreinen, dat spreekt. Dus eigenlijk had ik de stoere eigenaar van het Turkse supermarktje bij de Cronjéstraat moeten vragen hoe zijn milieubewustzijn zich verhield tot dat van Jeroen Klaver… Lees verder »Paternalistisch

App-solutely Fapp-ulous

God gaf ons apparaten (herlezen jullie die bundel nog wel regelmatig?) vind ik mettertijd een steeds betere titel. Want ook hier in huis infiltreren ze; ze smokkelen snoeren en opladers mee en als je niet oppast nemen die godgegeven/godvergeten apparaten de boel over. Zo had ik onlangs besloten dat ik, om niet een complete anachronist te blijven, óók aan de smartphone moest. Zo eentje waarop je kunt swipen en met… Lees verder »App-solutely Fapp-ulous

NRC

Het gaat niet goed tussen mij en mijn krant. Als NRC-abonnee sedert 35 jaar (het lijkt wel een ingezonden brief) mag ik ‘mijn’ krant zeggen. Er zijn huwelijken die korter duren en in al die tijd ben ik nooit vreemdgegaan. Maar in toenemende mate betrap ik mezelf op kleine irritaties. Hele thema-katerns die ik ongelezen wegmieter, de lifestyle in NRC Weekend vertoont nul overeenkomst met de mijne, de koppen willen… Lees verder »NRC

Kopstoot

Voor wie het niet was opgevallen, de wereld verandert. Andere tijden en andere zeden – voor mij hoeft het niet zo nodig, maar het minste wat je kunt doen als eenpersoonsmedium is kennis nemen van wat de concurrentie doet en dan een koers kiezen. Je verstoppen in het schuttersputje van het eigen gelijk, een paar druppeltjes modieus water bij de oude wijn doen of jezelf geheel opnieuw uitvinden (klinkt goed,… Lees verder »Kopstoot

Kiespijn en Keuzestress

Geschreven voor Straatjournaal jan. 2016 Ik zit met gegroefde voortanden van vijf of meer eeuwen oud in mijn hoofd. Ze werden opgegraven in de historische binnenstad van Haarlem, bij het Donkere Begijnhof (onze keurige Rosse Buurt), toen daar ondergrondse vuilniscontainers werden geplaatst. Als ergens een straat ligt opgebroken, mogen archeologen altijd even aan hun gerief komen; en in 2012 deden ze een opmerkelijke vondst. Er was op die plek een… Lees verder »Kiespijn en Keuzestress

Ongecensureerd Moppenboek

Beduusd…? Gemangeld…? Gesticht…? Moeilijk te beschrijven hoe ik de Toneelschuur verliet na Presentatie van een ongecensureerd moppenboek. Ik ging er blanco heen, gelokt door een regel in het programmaboekje over ‘dooddoeners’ (daarover eerdaags meer). De zaal bleek maar voor een kwart gevuld en toen de mensen samendromden in afwachting van de kaartcontrole viel van een feestelijke, verwachtingsvolle sfeer niets te bespeuren. Die konden wel een mop gebruiken… De voorstelling was… Lees verder »Ongecensureerd Moppenboek

Beadem Haarlem

Vandaag op de meeste kantoren en (af)werkplekken eerst Grote Zoendag en na gedane zaken voorzichtig weer aan de slag. Het tegensputterende koffiezetapparaat dwingen tot opstarten, de vergeten banketstaaf uit week 51 weggooien en voorzichtig testen wat de kleegaatjes zich herinneren van de laatste werkafspraken van 2015. Zo zal het in veel gevallen gaan. Al kan ik me voorstellen dat anderen direct vol aan de bak moeten. Bij Haarlem Marketing zullen… Lees verder »Beadem Haarlem