Voor mij blijft de Halve Maan in Santpoort vooral het eerste café waar ik als jongen af en toe heen ging om een pilsje te drinken. Dat is 45 jaar geleden en sindsdien ben ik er slechts sporadisch terug geweest.
Afgelopen dinsdag bijvoorbeeld en het was voor mij een dubbele Verloren Zoon-ervaring. Enerzijds was er de terugkeer naar een vertrouwde omgeving – wat Randy Newman op zijn eigen ik-durf-sentimenteel-te-zijn-manier uitdrukt met This is my country / These are my people / This is the world I understand. Er kabbelt aan de toog een gesprek en je herkent (zonder dat je werkelijk luistert) de spraakritmes, de intonaties, de stokpaardjes, de deze-jongen-maken-ze-niet-gek-mentaliteit.
En er was die andere Verloren Zoon; Jeroen Bosch is overal dezer dagen, maar deze (excuses voor de povere foto) herkende ik van vroeger.
Bosch’ origineel meet maar 71×70,6 cm; dit is een kroegbrede vergroting, uit 1988. Uh… niet eerder? De kastelein (gezegend met enig historisch besef) wist te vertellen dat dit de tweede uitvoering was. De oerversie, de muur waar ik me destijds langdurig aan vergaapte als ik geen aanspraak had, was op een gegeven moment niet meer om aan te zien. De kwast erover! Ook de allegoriegevoelige stapper heeft recht op de details.
De naam van de verantwoordelijke schilder staat me bij als Schoenmaker, maar ik moet nog een keer terug om me ervan te vergewissen.
Meer Oude Meesters in nieuwe gedaante: gisteravond was de RaDa-reda in het Betty Asfaltcomplex bij ‘The Works’, een schitterend theaterprogramma met zandtekenares Gerrie Hondius, pianist Martijn Smits en danseres Sophia Maria Kienhuis (een stadgenote, stadgenoten!). Het is opgebouwd rond hoogtepunten uit de kunstgeschiedenis. Het eerste nummer eindigde met Vermeers ‘Melkmeisje’ in zand – de zaal is hoorbaar verontwaardigd als het direct na voltooiing weer wordt uitgewist om plaats te maken voor de clown van Toulouse-Lautrec, die op zijn beurt moet wijken voor een vrouwfiguur van Egon Schiele.
In een cultureel gezonde wereld zou de voorstelling maandenlang te zien zijn in een uitverkochte Kleine Zaal van de Philharmonie. Jaap Lampe, Ann Demeester, steek de koppen eens bij elkaar en doe wat!