Neuzen

Joehaa, vakantie! Tijd voor mijzelf, tijd voor het Rada en ik wou (met jullie permissie of zonder) beginnen met een spits stukje. Over neuzen, groot en groter. De afgelopen week kreeg ik deze foto toegemaild. Zoek het beeldrijm!

Enige zelfspot is er niet vreemd aan. Ik kan tegenwoordig goed leven met mijn neus, maar dat is niet altijd zo geweest. Als 14-jarige, op de leeftijd dat ik me voor mijn eigen uiterlijk begon te interesseren, kreeg ik een schok toen ik mijzelf voor het eerst en profil in de spiegel zag. Zó groot?!?! Die afschuw is mettertijd gesleten en omgeslagen in tevredenheid. Mijn neus ‘has grown on me’: hij staat in een lange familietraditie en ik zou hem voor geen andere willen ruilen.

Later werd ik me er ook bewust van dat ik vrouwen met lange scherpgesneden neuzen vaak aantrekkelijk vind. Soort zoekt soort. Zo zag ik gisteren The Irresistible Rise of Boris Johnson, een boeiende documentaire met een leuke bijrol voor Boris’ zus Rachel.

Je moet eigenlijk de beelden erbij zien, ze heeft een expressief gezicht. En zelfs voor neuzen van de buitencategorie heb ik een zwak. Denk aan iemand als de excentrieke Engelse dichteres Edith Sitwell (1887-1964).

Deze foto plukte ik van site A.G. Nauta Couture, (het blogje heet ‘Good taste is the worst vice ever invented’) waar meer schitterende portretten van Dame Edith staan. Ook het interview is onbetaalbaar (alleen al vanwege haar dictie). En over fysionomische types gesproken, toen de aristocrate in Amerika was, organiseerde Life Magazine een ontmoeting tussen haar (‘an ugly British crane’ = kraanvogel) en seks-symbool Marilyn Monroe. Een botsing van… zo’n beetje alles, was de nauw verholen hoop van de media. Dat pakte anders uit. De twee hadden het goed samen.

Meer over de ontmoeting hier (en in het interview bij 20:45). Goed, genoeg geneuzel voor een dag. De RaDa-reda heeft er in ieder geval weer zin in. Tot gauw.