Vannacht droomde ik dat ik behaaglijk in een bos lag te soezen, op het mos – geen gewoonte van me, wildslapen, daar begint het al mee – toen er (was het een Fins bos of Canadees mos?) een zwarte eland langs drentelde. Een levensgrote zwarte eland, met zo’n verongenoegde overbite en een topzwaar gewei dat niet wist welke kant het op wilde groeien.
Even keken we elkaar aan. Ik met mijn is-dit-een-droom-gezicht en hij met de gebruikelijke misprijzende elandblik. Even maar, daarna maakte het beest twee soepele hupjes en begon mij met ruwe tong te likken, mijn nek en oren kregen een slordige wasbeurt. Om bang te worden was ik te verbouwereerd en na drie of vier natte halen vond de eland het welletjes.
Hoe dit te duiden? Dit is mijn eerste droomeland / elanddroom ooit. Waarom nu? Waarom zwart? Waarom likken? Een wensdroom lijkt het me niet… Tot op heden speelde de alces alces geen enkele rol in mijn bestaan, meende ik.
Hoewel? Na het ontbijt, bij het opruimen van de kamer, kwam ik een door mij uitgescheurd NRC-recept tegen, ‘lamsvlees met stoutbier’. Ik weet zeker dat ik het niet heb gelezen, op de ingrediëntenlijst na. Het begint zo: ‘Als je een typisch Scandinavisch vleesgerecht wilt eten, kom je al snel uit bij eland. Helaas is elandenvlees moeilijk te krijgen in Nederland…’
Die stoof gaan we vanavond maar eens proberen.