Vorig jaar op een terras (Het Zwaantje, gok ik) viel ik in zo’n afgezaagd ach-Nederland-is-zo-mooi-gesprek. Een man klampte me aan en gaf hoog op van Ravenstein. Ravenstein, in de buurt van Nijmegen. Kende ik dat niet?
We arriveerden maandag, direct na de mini-ijstijd bekend als ‘vorige week’, en zagen Ravenstein op zijn lieflijkst. De parken stonden in bloei, bomen gingen getooid met lentesluiers en de meerkoeten voedden hun jonkies. De omgeving ademde harmonie, vertrouwen in de toekomst en saamhorigheid:
.
.
En af en toe was er een grimmig accent: een ouderwetse bullebak van een kanon, onverzoenlijk gericht op Gelderland. Mij kostte het op de een of andere manier moeite te onthouden dat we in Brabant waren (vlak bij Oss) en niet in Gelderland (Nijmegen was evenmin ver weg). Dat is voor de bewoners anders. Door de geschiedenis heen is de grens tussen die contreien bloedig betwist, om culturele, economische en religieuze redenen. Wat kan onnozeler klinken dan de Slag bij Niftrik, in de veertiende eeuw? De Brabanders werden in de pan gehakt en betaalden een zware prijs: 1200 (!) verdronken manschappen, 3000 gesneuvelden en 5000 krijgsgevangenen. Dat was in de veertiende eeuw, maar ook nadien was het wapengekletter en kanonnengebulder niet van de lucht. Ravenstein, dat in 1380 stadsrechten kreeg, is gebouwd rond een kasteel. Daarvan is slechts de pittoreske Kasteelse Poort nog zichtbaar.
Aan recenter oorlogsgeweld herinneren de vele informatiebordjes en monumenten langs de rivieroevers die deel uitmaken van de Liberation Route . Op het kerkhof van Ravenstein liggen vier Britse militairen begraven, bij wier dood op 4 mei wordt stilgestaan. De fanfare speelde en de Schutters waren present in vol ornaat. Het was een mooie plechtigheid, vond ik. En dan waren er de bruggen.
.
Zo ziet de spoorbrug er nu uit, vanaf de Gelderse oever. In mijn stadsgidsje zag ik een andere foto, genomen in 1940 – de brug ligt erbij als een hulpeloze dronkenman in de goot. Opgeblazen en gebombardeerd om de opmars van de Brabanders Geldersen Duitsers te stuiten.`
.
.
Zo meteen de echte vakantiekiekjes, met Maasland op zijn mooist.
Is daar niet ook een bende Germanen in de pan gehakt door de Romeinen? Ik stond eergisteren op de muur van Cortona richting Trasimeense Meer te kijken. Ook een doorsijpeld stukske grond
@schulp: Zo, meneer! Dat klinkt plezierig, doorsijpeld of niet.
Goed voor jullie historisch besef dat bezoekje aan Ravenstein waar ik soms nog wel eens terugkeer om er te zoeken naar wat achtergelaten jeugdsporen.
De Maas voert mijn verleden met zich mee
om het te verdrinken in de zee
maar staande op mijn dijk in Brabant
blijft een ding onveranderd:
Aan de overkant ligt Gelderland
O ja, en wij hadden de Ronde van Ravenstein die meer voorstelde dan drie dagen commercieel rondfietsen in Gelderland (!) in het kader van de Giro d’Italia.
@Harmen M: Ah… en meneer is een kenner, zie ik via de link!
Wellicht een beetje mosterd na de maaltijd, maar de foto van de opgeblazen brug stamt niet uit 1940.
Dat vermoedde ik omdat de militairen op de foto Britse uniformen dragen. Enige research bevestigde dit: in september 1944 hebben de Duitsers de brug nogmaals doen instorten door een pijler op te blazen. Deze link:
https://www.bhic.nl/ontdekken/verhalen/oorlogsherinneringen
toont de de in 1940 opgeblazen brug. Beide pijlers zijn nog min of meer intact.
@ Hans Valk: Nee, kom maar op met die mosterd. Interessante herinneringen ook via die link (de koe!). Dank!