We doen vandaag omgekeerde volgorde, een oude schrijverstruc, dan lijkt het minder deprimerend. Kijk toch eens, mooi glad, nieuw asfalt.
.
Voordat de bussen er straks op mogen, moeten ze het eerst nog wel even poetsen – de afdrukken van de schoenzolen en rubberbanden afnemen met een vochtig doekje. Of misschien hebben ze daar bij de firma Heijmans gespecialiseerde machines voor, zoiets als op ijsbanen wordt gebruikt.
Hoewel, waarschijnlijk is dit niet de toplaag. HOV, dan mag je wel wat extra’s verwachten. Nog een plaatje voor een beter overzicht van de situatie. Het is de plek vlakbij Driehuis Westerveld, bij de oude spoorbaan.
.
De RaDa-reda heeft iets met oude spoorbanen die als wandelpad worden gebruikt – dankzij goede herinneringen aan Engeland, long distance walks onder beroete viaducten door waar de Victoriaanse tijd nog aan kleeft.
Deze lijn ging vroeger naar IJmuiden, dat in mijn herinnering zes stations had, waaronder Casembrootstraat. Hoe het wél zat valt hier te lezen. Een paar jaar terug had ik op het huidige station Driehuis een gesprek met een zwaar bejaarde man die net de crematie van een vriend had bijgewoond. Hij vertelde dat hem bijstond dat Westerveld vroeger zo veel dichterbij het station lag. Ik kon hem geruststellen: het lag niet aan zijn geheugen of zijn afgenomen conditie.
Hier razen straks die bussen, om hun luttele minuten tijdwinst te boeken. De uitvoerders laten er geen gras over groeien weten wel van wanten daar. Zo zag het er een paar weken geleden nog uit. De houtsnippers zijn afkomstig van… uh, waar alle houtsnippers van afkomstig zijn, hoe heten die houten dingen?
.
.
.
.
Heeft het zin te jeremiëren?? Ageren, tieren, schelden, razen? Dat niet. Te laat. Maar toch…
.
.
Om nou te zeggen dat er niks verloren is gegaan daar… Want zo was het nog afgelopen herfst:
.
.