Ga naar de inhoud

Hardware

Ik lees momenteel The Humans van Matt Haig. De verteller is een buitenaards wezen van superieure intelligentie, dat ons reilen en zeilen hier op het ondermaanse aanvankelijk niet alleen met onbegrip maar ook met geringschatting beziet. (Veel wijzer wil deze alien ons ook niet hebben trouwens – zijn missie is om te voorkomen dat het net ontdekte bewijs van de Riemann-hypothese wordt verspreid.)

Onze techniek doet hij af als primitief, want (ontkennen baat niet) telekinese, telepathie en teleportatie staan hier nog in de kinderschoenen. Wij hebben hardware nodig waar hij en zijn soort het draadloos afkunnen. Enerzijds sputter je tijdens het lezen onwillekeurig tegen (nou nou, zo achterlijk zijn we nou ook weer niet, toch? Vergelijk het eens met de achttiende eeuw!) en anderzijds zie je om je heen voortdurend bevestigingen van het gedoe en geklungel waar de ruimtereiziger zich zo aan ergert.

Misschien kwam het wel door The Humans dat ik me de afgelopen week extra verwonderde over de kabelkluwens in de tunnelschachten van de Londense ondergrondse. Dit was (als ik het wel heb) bij South Kensington. 

.

kabelkluwen 

Slijtage, lekkage, een knibbelende rat of een knippende koperdief – met zo veel kabels tussen zo veel stations kan er licht iets mis gaan. En, zo vraag ik mij af, wordt er dan echt een mannetje in overall opgetrommeld? Peuk in de mondhoek mag waarschijnlijk niet meer, maar bedenkelijk kijken wel en dan binnensmonds mopperen (’kijk, deze hier – niet vervangen sinds 1956… Mijn grootvader was ook monteur, kan zijn dat die dat kreng nog heeft aangelegd. Wat heb ik hier? Moet je zien, die gummie kan ik er zo met mijn blote jatten afpulken als ik wil… Maar dat is niet de boosdoener. ’ Enzovoort.

.

draadloos

.T.

Toch (leg dat maar eens uit aan een rationalistische alien) zou deze human ze wel degelijk missen als ze werden ondergebracht in één strakke buis of kabel.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *