Soms worden de dingen onverwacht heel groot geviraald. Neem het touwtje uit de brievenbus van Jan Terlouw. Ik zag het niet in de directe uitzending van DWDD, dus de betovering van het moment zelf liep ik mis.
Ik ging pas kijken toen iedereen het er al over had of had gehad. Dus ik wist al dat hij bij velen een gevoelige snaar had geraakt. Al mijn eigen snaren waren er klaar voor. De 85-jarige deed me qua dictie en mimiek een beetje denken aan (vader)Jeff Tracy uit Thunderbirds.
.
.
Over het pleidooi zelf zal ik niet cynisch doen. Het kan geen kwaad dat iemand van aanzien ons eraan herinnert dat er in onze samenleving iets verloren is gegaan of dreigt te gaan, zeker niet als dat gebeurt met waardigheid en welsprekendheid. Maar waarom nou juist dat lullige touwtje tot ieders verbeelding spreekt? Het touwtje van Terlouw… liefst nog aangeschaft bij een echte ouderwetse touwslager, of zei hij dat er niet bij?
De RaDa-reda was niet terstond overtuigd. Alvorens over te gaan tot definitieve installatie van zo’n touwtje, experimenteren wij hier thuis voorlopig met een loktouwtje.
.
.
Van buitenaf ziet het er uit alsof wij goed van vertrouwen zijn en geen weet hebben van het kwaad dat door onze straat gaat, loerend naar prooi of buit. Maar mocht een onverlaat het op ons bezit of leven hebben gemunt, komt hij (hahaha!) bedrogen uit.
.
.
De huisdichteres, die doorgaans meer beren en criminelen op de weg ziet dan ik, wilde nog varianten waarbij aan het touw een alarmbel verknoopt zat, of een springstoflading, maar dat gaat mij te ver. Een beetje vertrouwen, graag…
En pas als ons loktouwtje er na een maand nog zit, zullen we overwegen het te bevestigen aan de deurknip, knus, op z’n jaren vijftigs.
Het verdwijnen van het touwtje heeft niet alleen te maken met de opmars van de junk, de al dan niet niet licht- of donkergetinte inbreker, maar ook met de opmars van de degelijkheid, een autonome hang naar deugdelijk hang-en sluitwerk. Afscheid van de ongeverfde kozijnen met citroenplanten en katten op ranzige kussentjes in de vensterbank. Snorren, baarden en lang haar, daar ging genadeloos de schaar in. Renovatie of sloop, daar hoorde een nieuwe levensstijl en een nieuwe look bij. ”Het goed voor elkaar hebben” heeft de touwtjes de das om gedaan. Dit los van het feit dat achter al dat hang- en sluitwerk steeds meer te halen viel.
Waarschijnlijk krijg je als eerste een agent die aanbelt dat je beveiliging niet op peil is en/of dat je aan uitlokking doet.
Zelf heb ik regelmatig de voordeur open en kunnen inbrekers hier een kop koffie of wat anders krijgen. Tot nu toe is daar nog geen gebruik van gemaakt. Jammer, want ik wil toch ook wel eens een keer van mijn kapotte TV af.
meneer Rada. da’s een leuk bericht op de maandagmorgen 😉
@Ximaar Ik had tijdenlang ook zo’n open huis, tot ze die achterdeur wel een keer vonden – dat drukte de pret wel degelijk.
@prutsmuts: Ha, die Mutsie! Maandagmorgen, daar denk ik nog even liever niet aan. Leuk van je te horen op zondagavond! Ben je niet te erg door elkaar gerammeld bij die aardbeving van jullie?
@marius ha! de lurven en kladden beefden wat, de warmwater ketel en het hele houten huisje wiegden gezellig mee. doodeng inderdaad (wordt het erger of stopt het?) maar nagenoeg geen schade in mijn directe omgeving. blessed!
fijn je weer gevonden te hebben.
@Marius di Rada; Dat is ook meteen het probleem dat negatief domineert over positief. Als er een inbraak is geweest komen er meteen betere sloten en gaat de deur 24 uur per etmaal op slot. Het is niet zo dat we zeggen: ‘Laten we eerst nog maar eens een paar inbraken afwachten, miscchien was dit een sporadisch incident’. Omgekeerd gaan de sloten er niet meer af als er jaren daarna niet meer wordt ingebroken. Je weet namelijk niet of dat komt door de sloten, minder interesse bij de inbrekers of dat het aantal inbrekers afneemt. En ja als je geen vertrouwen geeft, kan je het ook niet krijgen. 😉
Bij mij (en wie niet) is ook wel eens ingebroken een lange tijd terug. De grootste dieven bleken echter de banken te zijn met hun kleine regeltjes heeft ons dat 600 gulden gekost. De dief is gepakt en heeft wel terugbetaald, maar de banken gaven dat niet door. Cash werd in huis tot 2000 gulden (zaten we ruim onder) gewoon vergoed door de verzekering.