Anna Vertaalt

‘t Er viel ‘ne keer een bladtjen op het water
‘t Er lag ‘ne keer een bladtjen op het water
En vloeien op dat bladtje dei dat water
En vloeien dei het bladtjen op het water
En wentel-winkelwentelen in ‘t water
Want ‘t bladtjen was geworden lijk het water
Zoo plooibaar en zoo vloeibaar als het water
Zoo lijzig en zoo leutig als het water
Zoo rap was ‘t en gezwindig als het water
Zoo rompelend en zoo rimpelend als water
Enz.

Van Guido Gezelle, ja, en elke zin die je daarna zelf nog schrijft, strompelt stram en houterig naar zijn laatste punt. De goede Guido (1830-1899) kwam vorige week via uiterst sympathieke weg weer mijn leven binnen. Met dank aan de Utrechtse muziekgroep ZIMIHC. Want die hebben het Vlaamse ‘bladtjen’ op hun repertoire (je moet er maar op komen!) Ik hoorde er in oktober(?) een live uitvoering van bij de Vorlesebühne en na afloop bestormde ik zanger Rob Bekker en kieperde een vracht loftuitingen over hem uit. Ah, hij had goed nieuws: ze waren hoogzwanger van een nieuwe CD. Die hier van de week ineens op de mat lag.

.

.

Anna Vertaalt heet ie. Het was een vernuftig en mooi vormgegeven vouwpakket (zie boven), waaraan direct het plezier is af te zien dat die hele CD kenmerkt, van de eerste tot de laatste noot, van ‘Man’ (een Velvet Underground-cover) tot ‘Speelman’, 70 minuten serieuze én speelse muziek (ze hebben een voorliefde voor handzame instrumenten als fluitjes, toeters, belletjes en klokken). Het achtergrondkoortje mag bij tijden fijn plagerig joelen. Een echte hoofdrol is er voor de teksten, waaraan veel zorg moet zijn besteed (iets met ‘gaaf’, wou ik schrijven maar dat woord is sinds gisteren besmet door M. Rutte). Vertaler, ga d’r maar aan staan: Norwegian Wood wordt In kleermakerszit dronk ik wijn die nacht…/ Laat ik haar nog steeds koud / met al dat Noors vurenhout?

Ik draai de CD nu al een paar dagen veelvuldig, maar hij heeft beslist nog veel geheimen prijs te geven. En sommige nummers blijven ontroeren. Graag zou ik hier een linkje geven, voor wie ‘m morgen al in huis wil hebben. Dat zal niet gaan. Volwassen mannen, volwassen muzikanten, die gasten van ZIMIHC: gedreven, toegewijd, sympathiek, maar als aanjagers van hun eigen commerciële succes en inlikkers bij de media sla ik ze laag aan. Dus je kunt het beste naar hun optredens gaan. Op Youtube staan ze sinds kort wel met een filmpje over de presentatie van ‘Anna’, met één nummer. Het is een begin. Nu dat bladtjen nog!

.