Koffiehuis

Ik zette Google even aan het werk. ‘Coffeeshop Haarlem’ leverde het volgende kaartje op:

.

.

Rode vlekken alom, als vliegende acne op een mayoverslaafde puber.

‘Koffiebar’ toverde dit kaartje tevoorschijn.

.

.

De barista hoort in het rijtje grauwe gans, Waterleidingduinenhert, Damduif en muskusrat – alleen is van overheidsmaatregelen om de soort terug te dringen nog geen sprake. Op de kaart is Haarlem overwoekerd door prutkleurige ‘koffiespots’.

Mijn laatste zoekterm,‘koffiehuis’, leverde een heel ander beeld op.

.

.

Als ik het niet dacht! Twee?!?! Op de Gedempte Gracht zat er ook een, maar die hebben de zaak een beetje verhipt. Dat bij de Jansbrug is weg. Is de conclusie gewettigd dat het koffiehuis een bedreigde soort is? Of heeft Google er een blinde vlek voor? Hoe dan ook, als ik vanaf de Verspronckweg het achterommetje neem richting Duinwijckhal, zie ik daar altijd dit uithangbord:

.

.

Het gure weer van gisteren gaf net het zetje dat ik nodig had om mijn drempelvrees te overwinnen. Want ik behoor niet tot de doelgroep natuurlijk. Zo’n koffiehuis is bestemd voor werkvolk, mannen met een duimstok achter het ene oor en een PVC-buis achter het andere. Mannen die hun broodje bal pas lekker vinden smaken nadat er wat kruipolie of wagensmeer van hun handen op is gedropen. Met die eeltloze vingertjes van mij zal ik derhalve nooit een basisplaats krijgen in ‘De Rotonde’. En aan de manier waarop ik de Telegraaf opensla, zien ze direct mijn misprijzen af.

Er lagen er vier in het zicht daarbinnen. Telegraafs. En ook verder was alles precies wat ik ervan had gehoopt. De serveerster rondborstig in de dubbele zin des woords, met geblondeerd haar. Stoplichtrood haar had haar moeder, die over de soep en uitsmijters gaat. De zaak zit er al 26 jaar, leerde ik. Zo af en toe hangen ze het een en ander op aan reclamewaar, trofeeën en memorabilia. En ze halen zelden wat weg.

.

.

Het voelde beetje als een reservaat daar, iets wat de gemeente was vergeten weg te saneren, maar het voelde erg goed. Ik had het er beter naar mijn zin dan in die hipsternesten waartoe je vaak bent veroordeeld als je in de stad snel even ergens koffie wilt drinken. Van hun website (met meer sfeervolle foto’s van het interieur) plukte ik deze geweldige zelfanalyse:

.

.

‘Gezond eten doen ze hier nauwelijks.’  Maar de hamburger die ik at was prima. En wie weet zien ze me er nog wel een keer terug voor het broodje warm vlees.

 

P.S. in de zijbalk kun je je abonneren op het RaDa – je krijgt dan een emailbericht zodra er een nieuw stukje is verschenen.