Ga naar de inhoud

Mug shots

Noem het ontsnobbing, noem het hersenverweking (of liever nog noem het voor de verandering eens helemaal niks!) maar op mijn leesmenu stonden deze zomer ineens enkele detectives.

Voor mij praktisch onontgonnen gebied (zoals ik nog nooit in Afrika, Australië of Azië ben geweest). Zo ontdekte ik Edmund Crispin (The Moving Toyshop, uit 1946, opgedragen aan Philip Larkin), met een professor uit Oxford als hoofdpersoon/speurder. Een genot om te lezen door de humor en stilistische brille.

Al lezend maak je je (of ik me) een voorstelling van de auteur (echte naam Bruce Montgomery en teven componist). Crispin, dus dat ‘knisperig’ zat al in mijn hoofd toen ik ontluisterende passages las over zijn alcoholisme en ontwenningskuren: …on one occasion [Rossiter] found him more or less crawling up the walls. Although he had nothing in his hand, he was flicking the ash of an imaginary cigarette and stubbing it out. Daar is weinig knisperigs aan. Het zal me er niet van weerhouden meer boeken van hem te lezen, daar niet van. Ze liggen al klaar.

Josephine Tey was een andere ontdekking. Ik begon met The Daughter of Time (waarin een bedlegerige detective vanuit het ziekenhuis aan een ‘cold case’ tegen Richard III werkt). En omdat we dit jaar niet naar Schotland gingen las ik ter compensatie The Singing Sands (1952). Ook al zo geestig en onsentimenteel. Nieuwsgierig geworden naar de schrijfster vond ik deze prachtige foto:

.

 

.Momenteel ben ik bezig aan mijn eerste Dorothy L. Sayers, The Nine Tailors (1934), waarin een hoofdrol is weggelegd voor kerkklokken en hun luiders. ‘Ringing the changes‘ kende ik eigenlijk alleen als uitdrukking voor ongeïnspireerd variëren op een thema. [Zelfspotgrapje over klok en klepel weggelaten]. Sayers legt de principes van deze eeuwenoude, typisch Engelse tak van sport/folklore/manie gewetensvol uit (zie ook hier); de scène waarin de dominee van Fenchurch St.Paul zijn ‘dreamteam’ voorstelt aan invaller/detective Peter Wimsey deed me een paar keer in de lach schieten. Ze beginnen aan een recordpoging die de hele Oudejaarsnacht zal duren.

Voor een indruk van de lichamelijke inspanningen en de wiskundige principes zie dit filmpje.

Nogmaals over het uiterlijk van de schrijver: Sayers’ mug shots zijn net als die van Josephine Tey erg de moeite waard.

Overigens (je moet ergens beginnen) liet ik mijn boekenkeus onder meer bepalen door de zeer nuttige site Five Books (the best books on everything).

Paars P.S. : in de zijbalk kun je je abonneren op het RaDa – je krijgt dan een emailbericht zodra er een nieuw stukje is verschenen.

 

2 reacties op “Mug shots”

  1. Wat een allemachtig toeval weer, Marius! Tijdens mijn vakantie in Málaga was mijn leeslijstje (moe als ik eventjes was van Anthony Powell en Lawrence Durrrell) deze keer helemaal samengesteld uit klassieke whodunnits: The Hollow Man van John Dickson Carr, The Moving Toyshop van Edmund Crispin, The Spanish Cape Mystery van Ellery Queen en, iets recenter: Giotto’s Hand van Iain Pears. In de jaren zeventig heb ik alles van Crispin verslonden.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *