Rustplaats?

De R.K. begraafplaats Adelbert in Bloemendaal?!? Daar liggen mijn vader en mijn broer… Er waren graven bekrast met een hark, las ik gisteren in het HD – tachtig à honderd.

Ik ben geen trouw bezoeker – anderen zijn daar beter in dan ik – maar nu was een inspectie geboden. We vreesden een ravage aan te treffen op het kerkhof, maar aanvankelijk bespeurden we helemaal niets vreemds. Onze eerste zorg bleek ongegrond: de dader had mijn familie met rust gelaten. Opgelucht wandelden we terug, ons afvragend waar hij dan wel had toegeslagen.

Marmeren grafstenen glommen in de zon, allemaal gaaf. We zochten het graf van Godfried Bomans, dat ook toegetakeld zou zijn. We moesten wel even zoeken alvorens we evenwijdige scherpe lijntjes ontwaarden. Maar toen we eenmaal wisten waar we naar moesten kijken, bleek op veel meer plekken ‘geharkt’.

.

.

Vooral de kwetsbare steensoorten bleken stelselmatig bewerkt. Nu begreep ik ook waarom Aad Swaalf (over wie het RaDa deze week nog schreef) voorspelt dat de schade met de jaren door erosie verdoezeld zal  worden.

‘Het werk van een zieke geest’, stelt Swaalf. We liepen langs een gebroken en in de aarde weggezakte grafsteen. Was de ‘zieke geest’ daaruit ontsnapt om zijn onzalige praktijken te verrichten?

Waarschijnlijk niet, want er is behalve een sterke (en onbegrijpelijke) motivatie ook een sterk lichaam nodig om zo veel graven toe te takelen.

.

.

Paars PS: In de zijbalk kun je je abonneren op het RaDa – je krijgt dan een emailbericht zodra er een nieuw stukje is verschenen.