‘Ouderen niet meer opereren is ineens bespreekbaar’, meldde NRC gisteren op de voorpagina. Twee ziekenhuizen in Leiden en Den Haag werken sinds kort met een ‘kwetsbaarheidstest’ voor 70-plussers – het idee is dat sommige technisch geslaagde ingrepen en behandelingen de gezondheid en het welbevinden van een zwakke patiënt zo’n opdoffer kunnen geven dat het per saldo beter is ervan af te zien. In overleg.
Mij leek het niet meer dan een kwestie van gezond verstand, maar het is klaarblijkelijk een politiek taboe, waarover Tweede Kamerlid Corinne Ellemeet (Groen Links) zegt: “Van dat taboe moeten we maar eens af. Ik heb juist vanuit ouderen zelf gedacht. Die willen niet eindeloos geopereerd worden, zwakker uit het ziekenhuis komen en niet meer herstellen. Als je zo denkt, dan is deze discussie helemaal niet eng.”
Au… mijn kwetsbaarheidstest wijst uit dat ik dit soort parmantige teksten slecht verdraag. Gesproken alsof er elders een Kamerlid van Dor Rechts rondloopt, Ellerinne Comeet, die zegt:”Dat taboe moeten we houden. Ik heb niet vanuit ouderen gedacht. Die willen eindeloos geopereerd worden en zwakker uit het ziekenhuis komen zonder te herstellen. Als je zo denkt, is deze discussie echt griezelig.”
De ideeën van Groen Links worden uitgevent in een initiatiefnota ouderenzorg met de titel Lachend Tachtig. Voor wie de hele reeks wil bestellen in een luxe cassette: Grienend Tien, Snikkend Twintig, Dreinend Dertig, Deerlijk Veertig, Zeikend Vijftig, Zestig zonder zaniken, Levendig Zeventig, Lachend Tachtig, Gierend en brullend Negentig, Rollebollend Honderd.
Nog een pijnscheutje.. aa… aaai… voelde ik verderop in het artikel bij het woord qaly, hetgeen staat voor Quality-adjusted life year, oftewel een ‘gewonnen gezond levensjaar’ (en het prijskaartje dat eraan hangt).
Begin van onafgemaakte slechte grap: Arts bij kwetsbaarheidstest tegen hardhorende lachende tachtiger:”Het is maar een kleine ingreep en dan hebt u er geheid tien kwalies bij.” Patiënt: “Nou, voor mij hoeft het niet, dokter, …”
.
.
Het is 24 april, beste Raarlemmers, dit weblog bestaat vandaag dertien jaar (in april 2005 verschenen de eerste zes stukjes). Ik hoop er nog een paar jaar en desnoods een paar qaly’s aan vast te knopen.
Paars PS: In de zijbalk kun je je abonneren op het RaDa – je krijgt dan een emailbericht zodra er een nieuw stukje is verschenen.
Ik ben 70, te dik en heb astma, diabetes en nog wat andere kwalen. Moeten ze mij dan maar niet behandelen? Oh ja, ik heb lang geleden gerookt!!
testfelicitatie
Tsja qaly’s. Ze ogen als de weloverwogen barmhartigheid zelve maar op het moment dat je mensen gaat vertellen bij wie ze een drionnetje kunnen aanschaffen omdat hun ook qaly’s nou eenmaal eindig zijn, komt het OM in actie om dergelijke behulpzame lieden als ‘helpers bij zelfdoding’ te vervolgen en de potentiële kopers van het al-te-goedje als leden van een criminele organisatie (à la Hells Angels dus). “Zelfdoding?… Edelachtbare, ik ben helemaal nog niet van plan het tijdelijke voor het eeuwige te verwisselen. Ik wil het spul alleen maar in mijn kluisje in het nachtkastje hebben.., voor de zekerheid, zoals G. Reve zaliger had kunnen zeggen.”
Over hypocrisie gesproken.
Een specialist rekende mij eens voor dat de duurst qaly’s die zijn door installatie van veiligheidsriemen, een uitgaaf van vele miljarden voor een aantal niet identificeerbare niet-slachtoffers.
Overigens kunnen van de opbrengst van de premies-over zestig jaar-heel wat operaties worden uitgevoerd. Je moet wel nee kunnen zeggen