Zo jammer dat je in een koor moet zingen, anders zou ik me op staande voet opgeven.
Eendracht en een goed humeur zijn onontbeerlijk voor koorleden, stel ik me zo voor – een zekere verdraagzaamheid voor elkaars valse noten en haperingen. Heerlijk moet het zijn om bij zo’n groep te horen. De gedeelde spanning voor een optreden – giechelen, dollen, frutten – dat schept een band, stel ik me zo voor. Stel ik me zo voor, want met mijn meervoudige vocale en muzikale handicaps zou ik direct na de eerste repetitie door elck van Haerlems 62(?) koren worden verstoten, weet ik.
.
.
Gisteren wilde het toeval (voor zover dat iets te willen heeft) dat ik bij een tentoonstelling in Hengelo luisterde naar een gemengd koor uit Slovenië. Een goedgeluimd gezelschap – allemaal afkomstig uit hetzelfde idyllische (stel ik me voor) rivierdorpje, dat ze voor deze tournee half ontvolkt hadden achtergelaten (zonder lerares, vroedvrouw, pedicure en metselaars). Slovenië heeft de vorm van een kip, legden ze uit in een innemende introductie. Van veel voorkennis over hun land bij het publiek gingen ze terecht niet uit.
.
.
Ze zongen er lustig en harmonieus op los, zoals de dorpelingen dat al eeuwenlang doen daar in de Julische Alpen (stel ik me voor). Er was een drinklied, zoveel was duidelijk dankzij de mime, maar verder moesten we gissen waar het over ging. De geslaagde aardappeloogst van 1747? Een touwbrug over de snelstromende Radovna, die op Allerzielen 1845 zonder aanwijsbare oorzaak bezweek, met noodlottige gevolgen voor een scharensliep en zijn vrouw? Een Maria-verschijning? Verwende toeristen die sinds de toetreding tot de EU in 2004 zwerfvuil achterlaten op de stranden bij Portoroz? Een geitenhoedster die werd verleid door een verderfelijke Kroatische edelman, die haar onteerd achterliet in een grot bij… nou ja, een van de vele honderden daartoe geëigende grotten, stel ik me zo voor.
.
.
Ik kreeg geen kans het te vragen, want na de toegift zonderden ze zich af om zich om te kleden en te genieten van een kom bonensoep. Slovenië, misschien moet ik er komende zomer eens heen.
Paars PS: In de zijbalk kun je je abonneren op het RaDa – je krijgt dan een emailbericht zodra er een nieuw stukje is verschenen.
Jazeker, zingen in een (goed) koor is (voor mij althans) net zoiets als lid zijn van een sportclub. Vroeger heette ons koor: Door Zang Vriendschap. Nee niet het mannekoor… Het is een sociaal gebeuren en je moet er ook echt iets voor doen. En het helpt als je even niet goed in je vel zit.
Maar ja, helaas misschien? Je moet wel een beetje toon kunnen houden, anders krijg je scheve gezichten.
moet natuurlijk Mannenkoor zijn….
Al van dat, en roddel, achterklap, jaloezie en alles wat ons menselijk maakt. Koren zijn fascinerende sociologische complexen. Ik heb sinds ik als zesjarige begon bij het Haarlems Kinderkoor heel wat koren versleten, maar mijn decennium bij het Kathedrale Koor steekt er antropologisch gezien wel met kop en schouders bovenuit.
Overigens kunnen ze in Slovenië echt een aardig potje kwelen, beluister Perpetuum Jazzile maar eens…
Het Haarlemse prachtkoor Blue Moon treedt binnenkort weer op met hun voorstelling ‘Het leven is verrukkullijk’.
De moeite waard!
Slovenië is aan te bevelen: goed klimaat, overweldigende natuur, mooie kanorivieren, stille dorpjes en aardige mensen.
@Gerko: Ik hoor graag meer.. We hebben het er nog over.
@Kiek: Lijkt me leuk: http://www.theaterkoorbluemoon.nl/bm/?p=1165
@Anne: Oh ja, de roddel… kwam niet in dit kraampje te pas natuurlijk. En fijn dat je niet schrijft dat iedereen kan leren zingen.