Kan Haarlem zijn met Gent gedeelde patroonheilige St. Bavo niet inruilen voor St. Dimpna?
Ik kom erop door een artikel van Richard Stekelenburg in het HD over de ontzetting van de bewoners van de Nieuweweg over het plan van de gemeente om bij een te slopen oude boerderij aldaar een opvang voor 30 verslaafde daklozen met een verstandelijke beperking te vestigen. Het gaat om een beschermd woonproject.
Is er een woord voor de quasi-redelijke toon waarop mensen die naar eigen zeggen ‘in alle staten zijn’ hun zaak bepleiten? Aan de Nieuweweg (tussen Reinaldapark en Ringvaart) snappen ze niet waarom dit uitgerekend hen treft. ‘Niet in deze landelijk gelegen omgeving met veel onverlichte stukken, bosschages, water, een ‘s avonds donker park.’ (Bedenk zelf de bijbehorende nachtmerries bij elk van deze locaties.)
Eerder werd een soortgelijk project van Domusplus afgeblazen in verpleegtehuis Boerhaave in Schalkwijk na verzet vanuit de buurt (‘Niet in deze verloederde betonjungle met hangjongeren – die verslaafden zijn gebaat bij rust en frisse lucht,’ zeiden ze daar waarschijnlijk – op quasi-redelijke toon). De dakloze junk, wie houdt er van hem? Voor het goede begrip, ik zou zelf evenmin juichen als er een paar huizen verderop in mijn eigen tuttige buurt zo’n opvang kwam (‘Gebruikte injectienaalden in de bakfietsen…’).
.
Kwam het door schuldgevoel dat ik werd geraakt door een stukje in The Guardian Weekly over een oude traditie in het Vlaamse stadje Geel? Daarheen trekken sinds de 13e eeuw pelgrims om St. Dimpna te eren – een Ierse heilige en patrones van geestelijk gestoorden. Pelgrims die geen onderdak konden vinden in de ziekenboeg, werden opgenomen door de plaatselijke bevolking. Uit deze vorm van gastvrijheid ontstonden soms vriendschappen en samenlevingsverbanden. Tegenwoordig staat zulke opvang officieel bekend als ‘psychiatrische gezinsverpleging’ (zo’n 200 Belgen doen aan Geel-pension). Het artikel geeft als voorbeeld Jefkae Harbant, die in 1942 verdoold, verdwaasd en verweesd op het erf stond bij de familie Lenaerts. Ze konden (hij was Waal) geen woord wisselen, maar hij werd meegetroond naar binnen en als 94-jarige woont hij nog steeds daar. Op de foto (echt even aanklikken!) zitten de drie oudjes samen te glunderen op de sofa.
.
Paars P.S. : in de zijbalk kun je je abonneren op het RaDa – je krijgt dan een emailbericht zodra er een nieuw stukje is verschenen.
“Is er een woord voor de quasi-redelijke toon waarop mensen die naar eigen zeggen ‘in alle staten zijn’ hun zaak bepleiten?” Ja hoor; weliswaar twee maar verder gewoon: “ingehouden woede”.
Wat direct opvalt is dat de directe buurman, Henk de Bruijn, achter een kinderwagen staat. Gelet op de leeftijd van Henk is dat de derde leg, of een afdankertje van zijn dochter. Dankzij Facebook weten wij dat Henk al 37 jaar gelukkig getrouwd is dus die kinderwagen is een wezensvreemd attribuut, louter en alleen om de stemming te beïnvloeden. Henk kan zelf wel met dakloze verslaafden leven, maar ja die kleine kinderen hé.
Henk en zijn kompanen doen mij denken aan het optreden van een andere stadsgenoot, Albert Diederik. Tijdens een inspraak mogelijkheid voor de commissie ontwikkeling pleitte hij voor minder muggenziften over de voorwaarden voor, en om in te stemmen met, het continueren van de koepel plannen. Daarbij plaatse hij wel de kanttekening dat hij inspraak wilde bij de bouw van sociale huurwoningen naast de koepel. Hij had immers succesvol weten te voorkomen dat er adolescente autisten zich binnen de wijk zouden huisvesten, en hij wilde niet opnieuw met problemen geconfronteerd worden. Tot mijn verbijstering knikte de aanwezige instemmend. De commissie, succesvol ondernemer Albert Diederik, en sales engineer bij BP Henk de Bruijn,….zij allen zijn de schaamte voorbij.
Er gaat weleens een jaar voorbij dat ik er niet bij stil sta, maar dankzij jouw stukje besef ik weer dat er hier in ons gezin twee Dymphna´s zijn. Bij de vrouw is het de derde naam, bij de dochter de tweede. Een naam kan een verplichting scheppen, dus als de gemeente slim is, kunnen ze in voorkomend geval via het bevolkingsregister de Dymphna-dichtheid in een buurt checken…
Dit HD-stuk wekte bij mij de indruk dat het geschreven was voor een communicatietraining voor ambtenaren van de gemeente. Leuke casus om je tanden op stuk te bijten, meisjes.
@Onwijsgeer: Ja, alleen wil ik graag die schijnredelijkheid en – menslievendheid erbij (zie kinderwagen hieronder).
@Henk Sloos: die kinderwagen vond ik ook ook frappant: barricade en propagandamiddel ineen.
@Harrie: doe je beide Dymphna’s de hartelijke groeten van me!
@Tom: Richard S. wees me erop (stond ook in het artikel) dat de bewoners de plannen min of meer bij toeval ontdekten. Dit soort gluiperigheid moet de gemeente nou eindelijk eens afleren. Een beetje training kunnen ze goed gebruiken.
“Is er een woord voor de quasi-redelijke toon waarop mensen die naar eigen zeggen ‘in alle staten zijn’ hun zaak bepleiten?” Ja hoor; weliswaar twee maar verder gewoon: “ingehouden woede”. => ik dacht zelf meer aan ‘hypocriet’.