Ga naar de inhoud

Antiplof

Jan Terlouw raakte twee jaar terug een snaar bij het grote publiek door in een talkshow te memoreren aan het touwtje uit de brievenbus, als bewijs van ouderwets vertrouwen en gemeenschapszin (het RaDa introduceerde daarop het loktouwtje).

Gisteren wilde ik een CD langsbrengen bij een vrouw van wie ik wist in welke straat ze woonde (anders was ik er niet aan begonnen natuurlijk) en ze had, zo had ik bij een eerdere gelegenheid vastgesteld, een ordentelijk naamplaatje. Dus… Alleen was dat naamplaatje weg. Ik drentelde zo onverdacht mogelijk heen en weer langs vijf in aanmerking komende voordeuren. Als er nou vier een naamplaatje hadden gehad, zou het ik via een proces van eliminatie…

Er had er één een naamplaatje. Aan het eind van de straat gekomen, draaide ik me om en deed een tweede poging. Aan de hele kant van die straat hadden er zes een naamplaatje. Ik gaf het op. Wat zegt dit over ons, in dit tijdsgewricht, vroeg ik me af. Het is geen straat waar het een schimmig komen en gaan is van deurwaarders, huisdealers, bijstandsfraudeurs, organisatoren van vechthondengevechten en stalkers. Het moest een reactie zijn op… ja, waarop eigenlijk? Iets met privacy. Het naambordje is toch een soort cookie… druk theorieën bakkend bereikte ik mijn voordeur.

Mijn anonieme voordeur, zag ik nu ineens. Bij de laatste schilderbeurt hadden we het oude bordje losgeschroefd, daarna zouden we een ander nemen, blinkender en prestigieuzer en zoals die dingen gaan (bij ons althans)… Daar was in ieder geval geen ingewikkelde theorie voor nodig.

*******

De ‘onvermoede apparaten’ hebben het tot op heden niet tot officiële categorie geschopt, maar al sinds 2010 duiken ze op bij het RaDa. [ Zie de dieptemeter, de glazenwassershengel (inmiddels gemeengoed), een geheim apparaat, de sproeibal voor natvilters, de glasgrijper , de kerstboomverpakker en niet te vergeten de uttelaar.]

Zo liep er vandaag een man door de straat met een modieuze zwarte hoed en een onmodieus fluorescerend groen hesje. Hij bewoog een rode steel op wieltjes voor zich uit, met op de grond een soort spatlap. En er werd iets geregistreerd met een meter. Ach, kijk zelf maar, wel zo makkelijk.

.

gaslekzoeker

.

En zo komt het dat er zo weinig gasexplosies zijn, liet ik me uitleggen. De man loopt de stoepen af, dat apparaat laat onder de rode bedekking hete lucht circuleren boven de gasleidingen en als het iets ‘ruikt’, komt Liander/Alliander/Steedseenander in actie, al dan niet met loeiende sirenes. Mooi vind ik dat – dat ze zo goed voor  ons zorgen, vaak zonder dat we er erg in hebben. Gesteld dat het tenminste een echt apparaat is en geen nepper, bedoeld om de bevolking gerust te stellen.

Paars P.S. : in de zijbalk kun je je abonneren op het RaDa – je krijgt dan een emailbericht zodra er een nieuw stukje is verschenen.

2 reacties op “Antiplof”

  1. Beste Marius bij mij in de straat doet al een week of tien 1 lantaarnpaal het niet. Stikdonker in de straat nu het ook al weer vroeg donkert. Ik woon in het centrum en daar zie je wel meer gekke dingen maar een meneer of mevrouw met een nieuwe lamp en een of ander handig bijkom-apparaat met metertjes of zo, na tig meldingen en een klacht, nog steeds niet gezien. Hoe moeilijk kan het zijn? Potjandorie zal dat komen omdat ik geen naambordje op mijn deur heb?

  2. Marius (RaDa-reda)

    @Rini: Tien weken is wel erg veel… Wij hadden de afgelopen week geen telefoon. Niet geklaagd, maar vandaag deed het ie het ineens weer. Even. En toen ik het nog even controleerde, gaf ie weer geen sjoege. Maar er gebeurt dus wel wat achter de schermen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *