Ga naar de inhoud

Als een rund

De koeien zijn daar altijd wit. Deze foto nam ik deze zomer, toen het zo stoffig en heet was. Ik durf er geen vergif op in te nemen – zou het ras Blonde d’Aquitaine kunnen zijn?

.

.

(Is er een kenner in de zaal – want ik zie op Wikipedia dat de Aquitaine een betrekkelijk jong ras is, dat is voortgekomen uit drie Zuid-Franse onderrassen: de Garonnaise, de Quercy en de Blonde van de Pyreneeën, waar de fokkers ook nog eens Limousins en Charolais doorheen geklutst hebben)

Maar vandaag zag ik een roodbonte koe, zo leek het uit de verte. Was er een met zijn kont in de sloot terecht gekomen?

.

.

Hoewel, het was wel érg rood. Ik wilde er het mijne van weten en stapte af. Het was lastig te zien tegen de zon in. Doordat het rood zo egaal en symmetrisch over het achterlijf was verspreid dacht ik eerst niet eens aan bloed.

Wat het wel was. Een man kwam naast mij staan. Hij kende geen twijfel – bloed en samen kwamen we op de theorie dat het door de onophoudelijk zwiepende staart gelijkmatig over de romp was gekwast. Het rood gaf het bereik van de staart aan. Bloedde de staart zelf of zat er elders een wond? Het beest leek niet in paniek en deed de gewone koeiendingen. De man belde de politie. “Ja, hij bloedt behoorlijk…” hoorde ik ‘m zeggen en alletwee hoorden we de grap aanrollen die ze op de meldpost maakten. “Ja, wat u zegt, als een rund,”

.

.

Afijn, ze zouden de boer traceren, dus als er morgen bij de Kleverlaan een koe graast met een forse pleister op rug of kont, dan weten jullie hoe het komt.

Paars P.S. : in de zijbalk kun je je abonneren op het RaDa – je krijgt dan een emailbericht zodra er een nieuw stukje is verschenen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *