Ga naar de inhoud

Vet café

Gossie, ik besef (me warmassociërend voor dit blogje) dat ik in Haarlem geen stamkroeg heb momenteel. En dat zonder het excuus van ontwenningskuur of caféverbod. Hoe heeft het zover met me kunnen komen?

Ik kom daar zo op doordat de huisdichteres afgelopen zondag optrad in de Gouden Bal in Eindhoven, misschien wel – als ik er even een driedubbele superlatief tegenaan mag keilen – het meest oudstbolligste café van Brabant. Zo een waar het plafond kreunt onder de oude meuk van zes generaties wanbetalende pimpelaars: po’s, lampetkannen, ondersteken, volières, kolenstoven, pollepels, verbodsborden, stormlantaarns, tuba’s en trompetten van de lokale fanfare en alles wat verder naar beneden kan donderen.

.

plafondmeuk

.

Het poëzieprogramma, van wisselende kwaliteit, bestond uit drie forse sessies. Er werd goed geluisterd en tussendoor waren er de pretentieloze oude rockers van (zoek de woordspeling!) de Over-the-hillybillies. Zo’n middag dus. We dronken er gewoon bier bij, geen hippe aanstelbieren. De presentator stelde het publiek en de optredenden bij herhaling een premie in het vooruitzicht: de ‘friten’ (met mayo!) van een cafetaria waarmee hij warme betrekkingen onderhield. Je kon intekenen. Zijn timing was perfect. Tijdens de slotstrofen verscheen hij in de deuropening met drie volle tassen.

.

fritten

. 

Het biljart diende als uitstaltafel en hongerige mannen en vrouwen dromden eromheen. Deze foto nam ik met vette handen, met mijn eigen portie al op schoot. Is er ooit een betere fritesreclame geweest? En over de smaak had die presentator niets teveel gezegd.

Paars PS: In de zijbalk kun je je abonneren op het RaDa – je krijgt dan een emailbericht zodra er een nieuw stukje is verschenen.

7 reacties op “Vet café”

  1. nicole schouten

    ken je de Oase in de waterleidingduinen? daar hangt ook het hele plafond vol! alleen beetje ver om als stamcaf’e te dienen.

  2. DICHTERES VAN HET HUIS

    Zo’n plek waar aan het plafond
    souvenirs de zwaartekracht tartten
    geschiedenis gestalte kreeg.

    De Gouden Bal als herinnering
    aan een kampioenschap
    van een een hockeyclub.

    Jij was er, één van eens
    in de zoveel jaren en dan
    zo’n twintig jaren kent.

    Delft, Utrecht, Haarlem, Eindhoven
    de tijd heeft ons verwend
    wij bleven onrustbarend echt.

  3. Ach, de Romantiek van nostalgische café’s, voetbalkantines, ruisende Peppels langs verwaarloosde tennisbanen… die eerste prijs 1962… Ik ga er zelf van dichten. Overigens is goede friet, ècht goede friet, een zeldzaamheid…

  4. Leuk stukje. Ik ben ook dol op patat.
    Echter: “We dronken er gewoon bier bij, geen hippe aanstelbieren.”
    Zo’n zin verraadt de man die zichzelf ook wel eens te buiten gaat aan “een biertje”. Alsof er buiten pils alleen maar hippe aanstelbieren zijn.
    Dat sommige bierdrinkers tegenwoordig staartjes, wollen mutsen en baarden hebben en dat er ook brouwers zijn die zich aanstellen (die jongen van het Uiltje, bijvoorbeeld), betekent natuurlijk niet dat er geen prima, niet-aanstellerige, niet pils-bieren zijn.
    Orval, Westmalle, Duvel; daar is niets aanstellerigs aan. Die bieren zijn er al sinds mensenheugenis en daar werd nooit moeilijk over gedaan. Maar ja; ze komen dan ook allemaal uit België.

  5. @Hans Valk: Orval, Westmalle, Duvel zijn voor mij toch wel aanstelbieren, hoor. Overigens denk ik, gezien het aanbod in de regionale supermarkten dat er langzamerhand meer aanstellers dan gewone bierdrinkers zijn. Of zou dat spul er staan voor de sfeer, en nooit verkocht worden?

  6. @Tom: Dat zou betekenen dat bijvoorbeeld de monniken van Orval zich al sinds 1931 aanstellen.
    Hun bier wordt dus ook al sinds dat jaar gedronken. Dat is geen aanstellerij; dat is cultureel erfgoed.

  7. @Nicole: ja, de Oase was onze pleisterplaats na het hardlopen jarenlang!
    En verder iedereen bedankt voor de reacties, met zelfs een gedicht. Leuk, Stanislaus!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *