Balen

Op zondag 2 december zat ik hoog in zo’n dubbeldekkersnelbus naar A’dam Zuid (lijn 346) en bij een bouwterrein bij de Schipholweg zoefde ik langs een lange afzetting van van die witte plastic zandbalen. Het was een fantastisch gezicht. Om goede foto’s te maken ging het te snel, dus ik besloot later terug te gaan op de fiets.

Ik ging er onbevangen heen – in gedachten probeerde ik tevergeefs een soort time lapse video af te spelen van hoe de entree naar Schalkwijk door de decennia heen veranderd is. Europaweg, Van der Valk, ziekenhuis, etc. Zoals je in filmpjes wildbloemen ziet ontluiken en verwelken. Wat is er weg, wat is er nieuw, etc. Als niet-automobilist kom ik daar niet echt regelmatig, maar zelfs dan… Hoe zag het eruit in 1980, 1990, 2000 en 2010? Hopeloos!

Dat van die fiets bleek een naïef idee. Voor fietsers is langs die Schipholweg geen enkele voorziening. Voor voetgangers evenmin. Ik dropte mijn fiets bij een bushalte en ploeterde plompverloren door de berm, terwijl het verkeer langsraasde. Die balen markeerden de bouwvlakte nog, maar het gebulder en de stank van het verkeer joegen me te zeer op om op mijn gemak te kunnen fotograferen. Wat een vierbaans hel daar – of was het zesbaans? Straks is de nieuwbouw af en hopelijk maken ze dan ook een paar viaducten en tunneltjes.

.

.

.

Om niet helemaal kleurloos te eindigen op deze grauwe dag, plaats ik hier de laatste december-bloemen, gisteren gefotografeerd bij de Stadskweektuin.

.

.

P.S. Even opscheppen: de huisdichteres staat  vandaag met interview plus prachtige foto in het Parool (p. 16-17). In ieder geval is de publicatie van Wat als we niet waren betoverd niet ongemerkt voorbij gegaan.

Paars P.S. : in de zijbalk kun je je abonneren op het RaDa – je krijgt dan een emailbericht zodra er een nieuw stukje is verschenen.

.