Ga naar de inhoud

Lijden met Ischa

Silicon-bedrijven die zich bezighouden met Kunstmatige Intelligentie vertrouwen het oplossen van grote maatschappelijke problemen toe aan slimme knulletjes zonder mensenkennis en levenservaring, die zelf geen enkel benul hebben wat het is om te lijden en te falen en die ieder ethisch besef ontberen.

Dat heb ik niet van mezelf; het is de opvatting van neuro-wetenschapper en ondernemer Vivienne Ming, die vreest dat Artificial Intelligence in de huidige toepassing maatschappelijke vooroordelen en misstanden alleen maar zal versterken (Guardian Weekly).

Toen ik het las moest ik direct denken aan De Interviewer van Ischa Meijer, een bundeling vraaggesprekken uit 1999. Vijftig interviews uit 25 jaar interviewen. Ik viste het boek van 400 pagina’s uit een bak met literaire afdankertjes van een serveerster in het Dolhuys en ik ben er al een week aan verslingerd. Deels doordat het een tijdreisje is. De grote namen uit mijn jeugd: schrijvers (Hugo Claus, W.F. Hermans, Carmiggelt, Annie M.G. Schmidt, K. Schippers, Marga Minco), journalisten (Henk Hofland, W.L. Brugsma, Jan Blokker, Renate Rubinstein), kunstenaars en artiesten (Karel Appel, Wally Tax, Willem Breuker, Wim Sonneveld) en ga zo door. Drie interviews met Lou de Jong. De meesten hebben butsen en schrammen opgelopen in of door de oorlog en hebben veel moeten overwinnen om iets van het leven te maken. Naïef kun je hun wereldbeeld niet noemen (anders dan dat van die AI-knullen hierboven) en Ischa Meijer – laat dat maar aan hem over – vraagt natuurlijk door en door en door.

Het is geen toeval: het enige mijns inziens overbodige interview is dat voor de Nieuwe Linie met sixties ‘protestzanger’ Boudewijn de Groot, die bij hun ontmoeting in een ‘kasteelachtige’ Aerdenhoutse villa (waar hij logeert) door Meijer wordt neergezet als een volstrekte minkukel. Inderdaad, die woningnood, daar kan hij ‘charmant striemend’ over zingen. Het interview met Gert en Hermien lees je daarentegen ademloos.

Haarlems ereburger Harry Mulisch werd in 1970 onder handen genomen voor de Haagse Post. Uit de introductie: Voor velen een hansworst, een frivole kwast, de jongen die vanuit zijn sportkar voldaan het opstandig gepeupel bestudeert. De eigentijdse dandy, die kans ziet in de krappe actieradius Leidsebosje-Leidsestraat half vrouwelijk Amsterdam tussen de lakens te lokken. Voor vrienden: een moederloos veulen (Mies Bouhuys), de grootste schrijver van Nederland (Jan Hein Donner), een onwankelbaar trouwe vriend (W.L. Brugsma), iemand met een volkomen gesloten wereldbeeld (Cees Nooteboom).

Het boek (Prometheus) is volgens bol.com nog antiquarisch verkrijgbaar. Het is maar een tip.

P.S. Gisteren zocht de Pavohovaha schuchter toenadering tot de PvdA Zuid-Kennemerland op hun Nieuwjaarsreceptie. Voor opnamen van de toespraak die ik hield in mijn hoedanigheid van partijvoorzitter, secretaris, lijstduwer en lijsttrekker zie de site van Martien Brander: een bedaard, sloom en gemoedelijk 2019.

https://youtu.be/wO5qejrrKkk

IMG-20190113-WA0002.

Paars PS In de zijbalk kun je je abonneren op het RaDa – je krijgt dan een emailbericht zodra er een nieuw stukje is verschenen.

1 reactie op “Lijden met Ischa”

  1. Een voorlopige reactie binnen 14 werkdagen? is de PAVOHOVAHA nu ook al gezwicht voor het moordende tempo der tijden? Beschouw Theresa May als afschrikwekkend voorbeeld. “Van uitstel komt afstel” zou een goede titel voor het komende conceptpartijmanifest kunnen zijn. Ik kan het billijken als de voorzitter daar nog enige bedenktijd voor nodig heeft.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *