Lief huilen

Qua menselijke warmte en sociabiliteit (is dat een woord?) sla ik mezelf laag aan. Ik ben geen gezelschapsdier of family man en na een paar uur ‘in de groep’ wil ik me als het even kan afzonderen.
 
Bij mijn zelfbeeld hoort ook dat ik niet van baby’s houd; als kinderen niet meer huilen, helemaal zindelijk zijn en ironie begrijpen is het doorgaans vroeg genoeg voor ouders om ze aan mij te tonen. Betrekkelijk kort geleden ging ik met twee collega’s op kraambezoek. Bij de aanblik van de pasgeborene begonnen ze eendrachtig te kirren en als een van hen de kleine vasthield keek de ander kwijlend van afgunst toe. Ik bezag hun gedrag van veilige afstand, verwonderd.

Toch zou het kunnen dat er iets aan het schuiven is. Zo voel ik me nu veel meer ‘oom’ dan 18 jaar geleden, toen ik het ook al was. En dit weekend hadden we een erg geslaagd etentje samen met zes goede vrienden. Twee van hen hebben eind december een zoontje gekregen en dat hadden ze meegebracht. (Nee, jullie krijgen geen foto – zoek er zelf maar een op ‘baby, zes weken, afbeeldingen’.)  Ogenschijnlijk onderscheidde het kind zich in niets van leeftijdsgenoten, maar er moet iets geweest zijn. Een innerlijke rust, een aangeboren tevredenheid. Van een oogopslag was nog nauwelijks sprake, daar merkte je het niet aan. Wel aan het huilen. Als hij huilde sprak daaruit geen existentiële angst of woede. Hij probeerde niet mijn pijngrens te halen. Het was gewoon het enige signaal dat hij beheerste en waarvan hij zeker wist dat het werkte. Ook de andere geluidjes die hij voortbracht waren geen inbreuk maar een aanvulling op de algemene goede stemming. Nou was ik zeker niet de enige die het zo ervoer. Niettemin…

Ben ik aan het veranderen? Tijd voor een nieuw zelfbeeld? Ik sluit het niet uit. Een andere mogelijkheid is dat deze twee ouders beschikken over een geheim recept. Want ze hebben nog een parmantig ouder zoontje, waar ook iedereen dol op is. Binnenkort ga ik langs om ‘m zijn eerste schaakles te geven.

.

.

Bij Middenduin wordt het landschap herschapen. Gisteren verdwaalden we er zelfs. Hopelijk laten de natuurknutselaars dit stuk zoals het nu is.

Paars P.S. : in de zijbalk kun je je abonneren op het RaDa – je krijgt dan een emailbericht zodra er een nieuw stukje is verschenen.