Zouden er zwaluwmoeders of ooievaarsvaders zijn die tegen hun jonkies zeggen ‘niet zo piepen, denk eens aan de vogeltjes in de derde wereld’?
Het zou kunnen, want ze komen daar tenslotte. Trekvogels zijn de laatste soort die je van horizonvernauwing kunt betichten. En onze honkvaste soorten, de huismussen en vijvereenden, zouden die zich ervan bewust zijn in wat voor buurt of omgeving ze wonen?
Ik vroeg het me af toen ik langs de Schotersingel (geen achterstandswijk) iets zag hangen wat deed denken aan een Advent-krans, maar bij nadere inspectie een zes-gangenmenu voor vogels bleek. Copieus én verantwoord!
.
.
Van aasgier appelvink tot zilvermeeuw, voor elke soort zat er wel iets bij. Luxe! Al zullen er ook wel weer ontevreden nesten jonge vogels zijn die tegenwerpen dat hier in Nederland ook niet alles koek en uh… ei is.
Aan dezelfde Schotersingel zag ik ook deze zielige eenpoot.
.
.
.
Hij hipte wat op en neer bij een raamkozijn, alsof hij verwachtte dat de bewoners de Dierenambulance zouden bellen. De eerste nijlgans die ik ooit zag (lang geleden) had maar een poot om op te staan, maar kenners verzekerden mij toen dat ze zich meestal wel kunnen redden.
Paars P.S. : in de zijbalk kun je je abonneren op het RaDa – je krijgt dan een emailbericht zodra er een nieuw stukje is verschenen..