Ik was vanmiddag bij iemand die een parkiet in een kooitje hield. Nou ja, hield? De deur stond altijd wijd open, zei ze, maar haar gevederde vriend had niets met de buitenwereld.
Zijn stuurmanskunst was niet virtuoos genoeg voor haar huiskamer en na twee crashes had hij zijn vleugels aan de wilgen gehangen er de brui aan gegeven.
In diezelfde huiskamer lag een black box zwart doosje (niet van de vogel) met de opdruk ‘mislukte ideeën’.
.
.
De vrouw had het cadeau gekregen van een kunstenaar. Ik heb er niet in gekeken, maar stelde me wel even voor hoe het zou zijn als iedereen verplicht zo’n zwart doosje had staan en gewetensvol een boekhouding bijhield van zijn mislukte ideeën en plannen, alle nooit verwezenlijkte dromen en onvoltooide projecten. En dan daarnaast een gele doos met ‘gelukte ideeën’: het schot in de roos en de spijker op de kop.
Hoe zou de verhouding gemiddeld zijn tussen slagen en falen? Zouden er ook mensen zijn die op jaarbasis maar vijf ideeën hadden? Hoeveel miskende geniale ideeën zouden er tussen de mislukkelingen zitten?
Het heeft iets arrogants om je mislukte ideeën in zo’n mooi vormgegeven doosje te doen, dacht ik eerst. Míjn fiasco’s zijn beter dan de jouwe!
Anderzijds, de meeste mensen hebben de neiging hun waanideeën en wanideeën weg te moffelen en te verdringen, maar come to think of it, het kan zo zijn voordelen hebben om ze plechtig bij te zetten. Om met Beckett te spreken: Ever tried. Ever failed. No matter. Try again. Fail again. Fail better.
Paars P.S. : in de zijbalk kun je je abonneren op het RaDa – je krijgt dan een emailbericht zodra er een nieuw stukje is verschenen.
Dergelijke dichotomieën zijn in het leven zelden toepasbaar (alhoewel ik het een heel mooi doosje vind). Het meeste wat we doen hangt ergens tussen gelukt en mislukt in. Adviseer dus derde doosje. “Onduidelijk resultaat”. Of “Afwachten maar”. Zoiets. Formaat schoenendoos.
Ik heb er nog niet over nagedacht, maar sinds deze rada-levering ben ik op zoek naar een idee waarvan ik denk ‘Ik zou je ‘t liefste in een doosje willen doen’, maakt niets uit of het nou een goed of een geslaagd of een leuk of een aangenaam idee is. En dat Donald Jones het dan begint te zingen, net als toen.
Beckett slaat voor mij de spijker op de kop. Kan ook nog he. Maar never mind ofwel uithuilen en opnieuw beginnen…zolang de ideetjes maar blijven komen daar gaat het om.