Schuimen

We liepen vanmiddag langs het strand, aanvankelijk in parallelle werelden. De huisdichteres had thuis het nieuws uit Utrecht gevolgd – met dreigingen, doden, signalementen, vermoedens en afzettingen. Ik verkeerde geestelijk nog in het Genua en Venetië van Grand Hotel Europa*.

De zee en de wind maakten samen zoveel mogelijk schuim, die hadden het best goed samen.

.

.

We  zagen een dode Jan-van-gent. Veel doder dan goed voor hem was (en veel groter dan het op de foto lijkt)

,

.

 Niet voor het eerst trouwens. En als je dan toch in macabere sferen zit, zie je overal kadavers en lijken.

.

.

Dit bleek bij nadere inspectie een boomstronk, gelukkig. En zoals dat gaat, na een tijdje hadden wind, schuim en water hun heilzame uitwerking. Wat een gouden formule! De stemming steeg. Tussen Bloemendaal en Parnassia passeerden we twee raadselachtige zandheuvels in de branding. Nieuwe natuur? Suppleties?

.

.

Was ik tegen die tijd uitgelaten genoeg om er een te beklimmen/bedwingen? Zo vaak krijg je de kans niet en er waren geen getuigen. Dus…

.

.

* Voor de liefhebbers: morgen treedt de huisdichteres, aka Sylvia Hubers op bij de talkshow Frénk & Frencken in de Philarmonie, waar ook Muggenmeester Jos Wienen en Ilja Leonard Pfeijffer worden geïnterviewd.