Een verpletterende entree van Ilja Leonard Pfeijffer gisteravond bij de Haarlemse Philharmonie. Ik ken sloopkogels die een gebouw met meer subtiliteit binnenkomen. Het ging zo: ik wilde mij nog even vertreden voor aanvang van Frénk en Frencken toen de hoofdgast van de avond mij bijkans onder de voet liep. Wat mij een dag later van deze near miss bijstaat: iets grofs en grijsgelokts daverde en pufte langs in een ruige berenvacht, ik kon mij ternauwernood in veiligheid brengen.
“Ik ben op bladzijde 374 van uw dikke boek, meneer Pfff…” zou ik anders ook niet gezegd hebben. Het is een rijk en dik boek, dat mij evenzeer bezighoudt als irriteert. Er valt genoeg te bewonderen, maar graag had ik een onsje / pondje / mudje minder Pfeijffer gehad. ‘s Mans persoonlijkheid valt in Grand Hotel Europa evenmin te negeren als in een deuropening.
Nam het interview nog iets weg van mijn wrevel? Werd er iets van charme of speelsheid losgekieteld in de literaire reus? Nee. Hij pontificeerde. Sprak op gedragen toon, alsof hij zijn volzinnen dicteerde aan een hardhorende secretaresse. Daarbij grossierde hij in misprijzen en geringschatting. Het publiek hing aan zijn lippen, daar niet van, maar aan mij was het niet besteed.
Een welkom contrast was het gesprek met Muggenmeester Wienen, dat breed uitwaaierde. Hij vertelde met begeestering over wat hij zoal las, zowel in zijn jeugd als nu (verscheidene biografieën, onder meer over Wilberforce). Toen Frénk van der Linden hengelde naar zijn favoriete Bijbelboek, diste Wienen de geschiedenis van David en Batsheba op alsof het allemaal gisteren was gebeurd. Het was geen gekoketteer. Bij alle onderwerpen klonk hij verstandig en oprecht. Daar hebben we een goede aan.
De huisdichteres was er ook; die las voor zoals alleen zij kan lezen. En (feest!) er komt een 2e druk van Wat als we niet waren betoverd?
.
.
Dit was mijn tweede poging een foto te maken bij het boekenstalletje. Hieronder de eerste. Die leverde de makkelijkste literaire quiz-vraag ooit op: welke Haarlemse schrijver photobombt hier door het beeld? (Nee, het is niet Lodewijk Wiener)
.
.Paars P.S. : in de zijbalk kun je je abonneren op het RaDa – je krijgt dan een emailbericht zodra er een nieuw stukje is verschenen.
Uit de tuinkamer in het theater? Ik gok op Lilian Blom.
Wat een schrik aan het begin van de avond. Gelukkig kon ik vanaf het balkon waarnemen dat het sonore stemgeluid van de binnenstormende schrijver sommigen licht in slaap suste. Althans, die indruk wekte het, maar het kan ook heel intensief luisteren zijn geweest.
Ik heb Pfeijffer altijd al een nare man gevonden en daarom nooit iets van hem gelezen.
@Erica: het was Lilian Blom, zeker. En mag ik je héél voorzichtig feliciteren met de PvdA?
“Bij alle onderwerpen klonk hij verstandig en oprecht. Daar hebben we een goede aan.”
Helemaal mee eens Marius! Ik heb het genoegen gehad tegenover de burgemeester te zitten tijdens een wijkdiner, waarbij bewoners gretig gebruik maakten van zijn oproep hem aan te spreken over wat hen dwars zat. Hij luisterde goed, was in iedereen oprecht geïnteresseerd en poseerde gewillig wanneer iemand met hem op de foto wilde. Ik ging met hetzelfde tevreden gevoel naar huis als jij: die laat ik met een gerust hart op de winkel passen.