.
.
Jeutje, ook NRC schenkt al aandacht aan het burgerinitiatief van Frénk van der Linden & co om de Egelantier te behouden voor cultuur. Of althans een haalbaarheidsonderzoek te laten doen naar alternatieven voor de voorgenomen verkoop aan een projectontwikkelaar (zie hier).
In het laatste geval komt er waarschijnlijk een hotel in het pand, plus een aantal woningen. Dan liever een ‘broedplaats’, aldus de tachtig petitionisti. Ooit was de Egelantier een ‘soort huiskamer’, waar het gonsde van de artistieke ideeën.
Op 9 mei buigt de raad zich erover. Het lijkt de RaDa-reda een achterhoedegevecht; de gemeente zal niet van zins zijn de kapitalen op te hoesten die nodig zijn om de Egelantier tot meer te maken dan een broedplaats voor ziektekiemen en ongedierte. Waarbij het natuurlijk een schande is dat men het monumentale gebouw zo heeft laten verrotten en verkrotten.
P.S. Gisteren was ik zelf in een creatieve huiskamer. Er werd daar gesponnen met een heus wiel (zie foto boven). En ik kreeg een acute aanval van pareidolie. Voor wie dat gezichtje er niet in ziet, heb ik een paar hulplijntjes aangebracht.
.
.
Paars P.S. : in de zijbalk kun je je abonneren op het RaDa – je krijgt dan een emailbericht zodra er een nieuw stukje is verschenen.
Dat verrotten en verkrotten is geen nonchalance maar beleid. Men laat dat gebeuren en argumenteert vervolgen ‘dat de plek een stevige ingreep nodig had, een beleidsimpuls, krachtig handelen’. Dat gebeurde ook op één van de mooiste plekken van Amsterdam waar de legendarische Apollohal verkrotte tot slooprijp om er vervolgens een stadsdeelkantoor te projecteren, met van die befaamde stadsdeelkantorenarchitectuur waar Staal, Maaskant en Berlage nog een puntje aan kunnen zuigen. Men had buiten mevrouw Post gerekend die als een furie de hal en de sportfunctie behouden heeft, waardoor ik er hedenmorgen met zicht op het water de roeitrainer kon bespelen.
@schulp: Beleid, zeker! Over zulk ongeschreven beleid zou ik graag eens een boek lezen. En mevr. Post verdient een standbeeld.