Drie damiaatjes

Goed, in Hoensbroek, Westerschermer of Blokzijl had niemand met zijn oren geknipperd of met zijn ogen geklapperd. Maar hier in Haarlem, op een kippeneindje van de Bavo… ? Sensationeel wil ik het voorval niet noemen, maar anderzijds, hoeveel lokale proosters en toosters kunnen mij nazeggen dat zij puur toevallig, dus zonder langdurige klankexperimenten met een hele batterij glazen, verschillend van vorm en inhoud, de klok drie uur sneller lieten lopen?

Het geschiedde om zes uur ‘s avonds in café De Roemer aan de Botermarkt, waar de huisdichteres zich laafde aan een Brugse Zot; ik had een dubbele Trappist van de tap besteld en onze vriendin nipte van een gevaarlijk biertje van 10,5%, in een soort wijnglas. We brachten een feestelijke dronk uit op de goede dingen van het leven en dat we er maar…

.

.

Ik heb niet gezocht op het Grote Boze Wereldwijde Web; ongetwijfeld zijn er klank- en klinkensembles die met moeders theeservies de Karelia Suite perfect naspelen, of Hop, Marjanneke, stroop in ‘t kanneke. De mensen kunnen zoveel! Maar ons carillon-trio ontstond toevallig. Eén dorstige teug meer of minder van een van ons en de Damiaatjes hadden niet zo  harmonieus geklonken.

Het enige wat ontbrak was een heuse bavocentrist die ze hoorde en zei ‘hé, is het al zo laat?’

P.S. Voor niet-Haarlemmers: zo klinken ze, dag in dag uit om 21 uur tot 21.30

PS Een emailbericht zodra er een nieuw stukje is verschenen? Abonneer je via ‘Over RaDa’ of in de zijbalk.