Potjekijkers

Ik werd vannacht wél ruw uit de slaap gewekt door tegen de ramen kletterende regenvlagen, niet door jeugdige belletjetrekkers. En de rukwinden richtten deze week meer schade aan dan baldadige Luilakvierders – of is dit een te vroege conclusie?

De Luilakmarkt/potjesmarkt is een Haarlemse traditie die nog wel leeft. Wij waren er gisteravond rond half elf, toen het er goed toeven was. Gemoedelijke sfeer, geen dichte menigtes en de kraamhouders leken haast te hebben hun groengoed te slijten voor het volgende rodebuienfront arriveerde.

.

. 

Deze man stond als een schuwe inboorling in zijn zelf geschapen oerwoud. Een brutalere collega oogstte veel succes met zijn ‘veiling’. Bodemprijzen! Achter hem gaven vier goed gedrilde jongens de palmen in rap tempo door aan de klanten, als emmertjes water bij een 16e-eeuwse brand.

.

.

De verlichting van de kraampjes gaf de Raamgracht een prachtige aanblik.

.

.

Wij kochten een ginkgo zo groot als een cyclaam. Kan een boom worden, maar tegen die tijd zijn we al heel wat Luilakken verder.

PS Een emailbericht zodra er een nieuw stukje is verschenen? Abonneer je via ‘Over RaDa’ of in de zijbalk.