Middernacht. De telefoon van mijn vrouw gaat. “Hallo… HALLO?” Ze ziet op het scherm dat het mijn moeder is. “HOOR je mij?”
We beginnen in medias res / in media stress. Maar laten de spanning – pfff- gelijk weer ontsnappen, lezersvriendelijk als we zijn. Er komt geen gruwelijke afloop. Wel zaten wij zelf een kwartier behoorlijk in de rats.
Mijn moeder belde dus, maar zei niets. We hoorden gerommel en gestommel, een vervormde stem. Gestamel? Ze was in haar vakantiehuisje in het bos, in Utrecht, dat wisten we. Lag ze daar op de grond, onmachtig iets uit te brengen? Gevallen, ziek of in de war? De mobiel buiten handbereik? Ze is over de negentig. We schreeuwden haar naam, en nogmaals en nogmaals. Geen reactie. Ik belde het vakantiepark, kreeg een doorkiesmenu met ook een nummer voor spoedgevallen. De beheerder beloofde direct te gaan kijken; wij luisterden ondertussen naar de onsamenhangende onderwatergeluiden uit haar huisje.
We hoorden hoe er geklopt werd. We hoorden de stem van mijn moeder. Verbaasd, tamelijk laconiek. We werden teruggebeld op ons vaste nummer en gelukkig, het was iets onnozels. Ze had haar telefoon in de oplader naast haar bed gedaan en waarschijnlijk op de sneltoets gedrukt. Haar TV had ze aan staan, vandaar de stem. Loos alarm dus. We konden rustig gaan slapen.
Al duurde het nog wel even eer we ook echt rustig waren.
.
.
De natuur neemt het hooikoortsseizoen weer erg serieus dit jaar. Lindebloesemdroppings in het Kleverpark (rechts een beetje bewerkt)
Paars P.S. : in de zijbalk kun je je abonneren op het RaDa – je krijgt dan een emailbericht zodra er een nieuw stukje is verschenen. EN ik zit (in ieder geval de komende maanden) op Facebook.
Een ‘broekzakgesprek’ heb ik dit soort telefoontjes horen noemen. Toch een hele schrik als het je bejaarde moeder is die belt.
Mijn moeder vraag elke dag om hulp, maar ze krijgt geen hulp, van haar huisarts niet en ook niet van de dokterspost!
ze kan niet meer op haar benen staan, ze heeft last van duizeligheid, misselijkheid, onvast op haar benen staan, onrust in haar lichaam, braakneigingen, krampen, enz.
mijn moeder lijdt aan depressie, en niet aan psychoses, dit is ook bevestigt, door haar psychiater, haar dokter zegt van wel, ze vraagt iedere dag hulp, aan de dokter, en aan dokterspost, ze wordt door niemand geholpen, ondanks dat ze niet meer op haar benen kan staan.
maar heb het cis ingeschakeld, ben zelf helemaal op, we hebben over een bejaarde van 82 jaar, bijna blind, en die aan tardieve dyskinesie lijdt, o.a. kraakbewegingen, spierkrampen, duizelingen, misselijkheid, maar blijkbaar weet de meeste mensen niet, wat jaren lang drugs gebruik is bij ouderen, ik ga nu een lijst opnoemen, wat mijn moeder heeft gehad, toen zij 70 was.
wil dit niet benoemen, te veel.