246 en 123

Een vriendin is verhuisd naar Markenbinnen, met uitzicht op klassieke weilanden, sloten en dijken. We hadden ons voorgenomen te wandelen vanuit station Krommenie-Assendelft en zo geschiedde. De gemeente daar heeft het beste met de mensen voor, bleek.

We kwamen door een prachtig park, met werkplekken, luierplekken en gratis fitness-apparaten, waar ik als neo-pensionado gretig gebruik van maakte. Verderop bij een bankje troffen we een trapstel dat de zitterd in staat stelt lichaamsbeweging te combineren met lezen of leuteren. Jammer dat je er niet ook stroom mee kunt opwekken.

.

.

Doordat de meest directe route was opgebroken, maakten we een omweg die ons langs het Molletjesveer bracht. Zelfbediening. Het duurde even eer de aandrijfketting strak stond en we in de juiste cadans zwengelden, maar toen gleden we ook soepel naar de overkant. In hoeveel buitenlanden vind je zoiets?

.

.

Verderop waren weer werkzaamheden, en uiteindelijk liepen we veel langer langs de N246 dan ons lief was. Markenbinnen (300 inwoners) was even idyllisch als ons was voorgespiegeld. De huisdichteres kluste, ik wiedde en toen was het tijd voor de terugreis.

.

.

Landweggetjes zijn er niet, dus wederom liepen we langs die provinciale weg. Het was 4 uur, nog geen spitsuur, maar het verkeerslawaai was moordend. Ter hoogste van De Woude verzonnen we een list die vies mislukte. We staken de N246 over en wilden via een omweg de bushalte bereiken. Na een kilometer of wat waarschuwden twee hoveniers ons dat verderop een onpasseerbaar hek stond. Werkzaamheden. We moesten terug op onze schreden en de stemming daalde.

We besloten te liften, wat lukte, en de behulpzame bestuurder zette ons af bij de halte naar Alkmaar. Stond op het bord. Volgens de OV-app kon bus 123 ieder moment komen en dat klopte. Alleen naderde hij van de andere kant. De volgend zou pas een uur later komen. Dankzij overtuigend gemimede wanhoop van de huisdichteres (wat kan ze toch veel!) wachtte de chauffeur tot er een gaatje in het langsrazende verkeer was, waarna wij naar de overkant spurtten. Connexxion zij geprezen!

Markenbinnen – het is er schitterend, maar een wandelgebied zou ik het niet noemen.