Poppenkast

Scepsis, ik neem er dagelijks twee theelepeltjes van in bij de havermoutpap. Als eenpersoons hoofdredactie kan je niet streng genoeg afstand nemen van modes, hypes en de waan van de week. Dus toen er in de media berichten verschenen over een mysterieus graffiti-poppetje dat her en der opdook in Haarlem – op elektriciteitshuisjes, regenpijpen, pin-automaten en lantaarnpalen – dacht ik direct aan een doorzichtige publiciteitsstunt.

.

,

Van wie anders dan de maker zelf, daar hoef je geen Sherlock Holmes voor te zijn. Het zwarte poppetje toont immers het silhouet van Eric J. Coolen en is geplagieerd uit diens eigen HD-rubriek ‘Verscholen Haarlem’. Vanzelfsprekend ben ik niet de eerste die dit vermoeden uitspreekt. De altijd energieke en montere tekenaar (geschat op zes Haarlem-boeken per maand) ontkent in alle toonaarden en roept het publiek zelfs op om mee te speuren naar de ‘dader’. Wie had anders verwacht? Hij speelt het spel voortreffelijk en veinst dat het een trouwe fan zo zijn bewondering uit.

Ik had gehoopt de bewijsvoering tegen Coolen voor de weekend-editie van het RaDa rond te krijgen. Echter, gisteren moest ik in verband met de ingevallen koude de kachel aanmaken en ging op zoek naar de pook. Hij stond niet op zijn vaste plek bij de kolenkit en toen ik me bukte om achter de kachel te kijken, hapte ik naar adem.

.

.

Ik zweer dat het Ampzing Genootschap hier de afgelopen jaren niet over de vloer is geweest! En de deur zit ‘s nachts stijf op het knipje. Even later vond ik nog zo’n zelfde Coolen-mannetje op de gasmeter. Nog gekker werd het toen de printer er spontaan een uitspuugde en ‘s avonds stond ik frontaal voor zo’n levensgrote zwarte gedaante op de scheerspiegel. Ik kon de slaap niet vatten en besloot mijn hallucinaties of dwangvoorstellingen op deze plek met jullie te delen, o zo normale en totaal niet paranormale RaDa-lezers. Welaan, toen ik wilde beginnen aan een nuchtere slotalinea die alles tot de juiste proporties terugbracht en mijn obsessie zou genezen, stonden ze daar. Dreigend op het scherm van mijn laptop, schouder aan schouder..

.

.

Het waren er vijf!!!!!