Klein geluk had ik met jullie willen delen. Tijdens de ochtendwandeling kreeg ik oog voor de laatbloeiers en halfverwelkten in de perken. Met hun eigen wanhopige schoonheid. The Last Rose of Summer, zogezegd, zoals in het gedicht van Thomas Moore (1779-1852).
.
.
Dit is de eerste van de drie strofes:
’Tis the last rose of summer
Left blooming alone;
All her lovely companions
Are faded and gone;
No flower of her kindred, 5
No rosebud is nigh,
To reflect back her blushes,
To give sigh for sigh.
.
.
Alleen werd de idylle ruw vertrapt toen ik de fout maakte eerst Facebook te openen, waar ik een schandalig bericht las over drie jonge vrouwen, van wie er een een geleidehond heeft. Ze moesten tegen tienen ‘s avonds van station Haarlem naar Bloemendaal en meldden zich bij de voorste van acht taxi’s. Hij weigerde de rit botweg, evenals nummer twee. 3, 4 en 5 waren in gesprek, maar een van hen attendeerde de voorste in de rij op de wettelijke verplichting geleidehonden mee te nemen. De woordenwisseling haalde niets uit. Zelf voelde hij zich niet geroepen, hij stond immers niet vooraan. Uiteindelijk was het de achtste en achterste die zich met een martelaarsgezicht verwaardigde het gezelschap, inclusief hond, te vervoeren.
Wat een gajes!!!!!!!! Tuig van de richel!!!!!!!!!!!!!
Op staande voet ontslaan, dat hele zevental, en de achtste verplicht een cursus wellevendheid en klantvriendelijkheid geven. En kunnen er de komende maand dagelijks lokpassagiers en lokhonden naar dat station?
Krijgt elk land de taxichauffeurs die het verdient, vraag je je af. Nou, hier de laatste laatste rozen, al vind ik ze ineens minder mooi.
.
.
Paars P.S. : in de zijbalk kun je je abonneren op het RaDa – je krijgt dan een emailbericht zodra er een nieuw stukje is verschenen. EN ik zit (in ieder geval de komende maanden) op Facebook
Toch maar even een reactie op de bloemen: bij ons in de voortuin waren de dahlia’s bedekt met een laagje ijs, flinterdun. Nu staan dahlia’s erom bekend dat ze bij de eerste nachtvorst veranderen in snot. Maar deze niet. Ze zijn nog steeds mooi. Ik zal er straks een foto van op Facebook zetten.
Tussen haakjes: je moet dahlia’s uitgraven en binnen bewaren. Dat schijnt een vaste wet te zijn, daar kijkt de dahlia-politie streng op toe. Ik ga deze keer een staaltje burgerlijke ongehoorzaamheid geven waar Henry David Thoreau niet van terug zou hebben: ik laat ze in de grond zitten.
Hallo, het was ik met vriendin en mijn geleidekabouter Irsa die dit hebben meegemaakt gisteravond. Die deze vernedering ondergingen. Het was zeker niet de bedoeling je idyllische mijmering zo ruw te onderbreken. Dank je wel voor je fijne woorden. Deze verzachten een beetje de pijn die ik nog steeds voel. Liefs Pauline van Heuven
Ik heb begrepen dat één van onze wethouders er snel werk van zal maken. Dat betekent in mijn boekje dat er morgen gebeld zal worden met het bedrijf. Ik hoop dat wij allen op de hoogte gehouden zullen worden van de uitkomst van dit gesprek. Zodat de welkende rozen hun schone taak van troost ook voor jou weer kunnen vervullen Marius. Geleidekabouter… mooi woord.
@Ziggy: Ah, goed dat het de aandacht van de politiek heeft getrokken. En hopelijk is de vernedering dan nog ergens goed voor ook, Pauline. En een bosje verse, onverlepte rozen mag het bedrijf wel bij de excuses doen, dat lijkt me het minste.
Jules Deelder had ‘de laatste roos’ ook al ‘ns in een mooi gedicht verwerkt.
Gedicht voor land- en tuinbouw
Voor het eerst een merel
horen zingen.
Het eerste wilde viooltje
gevonden.
De kastanjes in bloei.
Het eerste speenkruidbloempje
gezien.
De eerste zwaluw waargenomen.
Voor het eerst gegeten zonder
lamp.
Bloeiend klein Hoefblad
gevonden.
Voor het eerst een koekoek
gehoord.
Het eerste gras gemaaid.
De kersenbomen bloeien.
De peren in bloei.
De appels in bloesemtooi.
De eerste aardbeien.
De aalbessen rijp.
De kersen rijp.
De haver op het veld rijp.
De eerste peren.
De laatste maaltijd zonder lamp.
De eerste appels.
De eerste druiven.
Het laatste bad in de open
lucht.
Het vertrek van de zwaluwen.
Het laatste gras gemaaid.
Voor het eerst de kachel aan.
De eerste rijp.
De laatste roos.
De eerste sneeuw gevallen.
-Jules Deelder-