We schuifelden loom langs de Schotersingel toen langs het water bij het Dolhuys een vrouw van verre vroeg of ik even kon helpen met ‘de honden’. Het waren er twee, hun riemen verstrengeld. Ik zegde direct mijn belangeloze medewerking toe, al wist ik nog niet waaraan. “Die van mij is loops en van deze zie ik het baasje niet. Kunt u die even tegenhouden?” Die loopse van haar was de… Lees verder »Terloops
Vanochtend dronk ik mijn koffie voor de verandering in de lobby van een Haarlems hotel (ik heb mijn nieuwe stekje nog niet helemaal gevonden). De ontbijttafels waren al afgeruimd, twee zakenlieden voerden een zeer negeerbaar gesprek. Het was kwart voor elf. Een non-comformistisch geklede man kwam binnen. Zestig jaar? Zeventig? Baret, slobberige katoenen broek. Niet vies en verwaarloosd, keurig accent. Hij informeerde op gedempte toon bij de hotelmedewerker of ze… Lees verder »Politieverordening?
Als gelukzoekende toerist ben je misschien gevoeliger voor de misère van bedelaars en zwervers. Of staan je zintuigen scherper afgesteld op onbekend terrein, uit onzekerheid of achterdocht en vallen ze je daardoor eerder op? Eergisteren, tien uur ‘s ochtends. Bij station Dampoort (Gent) stond de geldautomaat pal naast een matras waarop – verstopt onder bontgekleurd beddengoed – een dakloze lag te slapen. De man voor mij bij de automaat stond… Lees verder »Havelozen
Zelf ben ik denk ik wel van de blik van verstandhouding, de knipoog, het vriendelijke knikje en andere gratis manieren om de medemens even te laten weten dat hij een medemens is. Van mijn medemedemensen verwacht ik onbewust hetzelfde, maar (verbeeld ik het me?) steeds vaker kom ik bedrogen uit. Drie gevalletjes oogcontactgestoordheid uit de voorbije twee dagen. 1. Op het strand bij Schoorl: een moeder ziet hoe haar peuter… Lees verder »Oogcontactgestoordheid
Is er een Italiaanse topregisseur in de zaal, dacht ik halverwege het feest, zo eentje die vijftig jaar geschiedenis virtuoos in een avondvullende familiesaga perst? Een van mijn beste vrienden viert zijn verjaardag met grote regelmaat – afgerond eens per jaar – en dat al zolang ik hem ken. Familieleden en vrienden van heinde en verre worden uitgenodigd. Gisteren werd hij 75 (en zijn lieve vrouw 65). In de late… Lees verder »Discobol
Qua menselijke warmte en sociabiliteit (is dat een woord?) sla ik mezelf laag aan. Ik ben geen gezelschapsdier of family man en na een paar uur ‘in de groep’ wil ik me als het even kan afzonderen. Bij mijn zelfbeeld hoort ook dat ik niet van baby’s houd; als kinderen niet meer huilen, helemaal zindelijk zijn en ironie begrijpen is het doorgaans vroeg genoeg voor ouders om ze aan mij… Lees verder »Lief huilen
In de haven van Sanday (Orkney) werden wij met een paar andere voetpassagiers van de veerboot opgepikt door een taxibusje (service van het eiland). De eerste kilometers voerde onze vrouwelijke chauffeur ons langs een lege rechte weg door vlak landschap, met prachtige vergezichten over de zee. Bij een van de eerste huisjes waar we langs kwamen stond een oudere vrouw in de berm, met opgeheven arm. In de andere hand… Lees verder »Avondrood
Zoals wel vaker onderbrak ik in Bloemendaal mijn fietstocht naar huis om bij de Génestetbank te genieten van het uitzicht over het meertje van Caprera en de mooie koeien in het weiland. Ik zat nog nauwelijks of een rijzige man met grijzend zwart haar en een donker, vosachtig gezicht voegde zich bij mij. Even zaten we daar zwijgend, toen knoopte hij een gesprek aan, met niet al te subtiele knopen.… Lees verder »Waarvan akte
Zondagmiddag rond enen, ze waren er vroeg bij. Op de Grote Markt had ik dat groepje al vreemde (dronken?) strapatsen uit zien halen en luidbundig horen lachen. Een van hen droeg een fluorescerend groene trainingsbroek, twee hadden dolle mutsjes – dat werk. Jongens én meisjes, dus geen vrijgezellenparty en het was geen ontgroenseizoen. Afijn, ze hadden niet direct mijn warmste belangstelling, ik liep de Barteljorisstraat in en ging naar binnen… Lees verder »Gebroken groep
Slagroom, yoghurt, tuttifrutti, handperen, vanillestokjes, gember, roomboter, schapenkaas – mijn eigen Kerstboodschappenlijstje viel te overzien. Het was niet buitensporig druk in de Dekamarkt zaterdagmiddag. Voor het schappenvullend personeel was het wel aanpoten en er waren veel onwennige shoppers. Alsof ze het nog moesten leren of door hun vrouw op pad waren gestuurd. “Hier, als jij dit nou haalt, alles staat op het briefje, want ik moet nog voor 12 personen… Lees verder »Kerstboodschap