Taligheden

Ik vrees oprecht dat dit onderwerp allang is weggepauliencornelist, maar (crisis!) dat rottige zinnetje irriteert me al twee dagen, met de hinderlijkheid van een ontstoken nagelriem of een afgebroken tweevlakvulling. Het kwam doordat ik een interview met Lisa Weeda wilde lezen, dat omhuld zat in een Volkskrant Magazine, dat ik later argeloos doornattevingerde, me in stijgende mate verbazend over het ondraaglijk hoge Libelle-gehalte (note to self: koop een recente Libelle… Lees verder »Oprecht

Over meesterschap van de Nederlandse taal gesproken. Ik hoorde een passerende vrouw zeggen: “… want het is eigenlijk toch echt wel een beetje mislukt.” Ging het over haar huwelijk van 37 jaar, een schaalmodel van de Batavia in een Bokma-fles, het plan een oude pruimenboomgaard over te nemen, de terugdringing van het aantal Haarlemse airbnb-overnachtingen, een experiment met een transatlantische helikoptervlucht op zonne-energie, de vernieuwing van de Grote Sluis bij… Lees verder »Tussenwoordjes

Ik hoed mij ervoor zo iemand te worden die enkel aan zijn gerief komt als hij met zijn rood aangelopen potlood nijdig in andermans teksten mag prikken. (Is ‘pedanticus’ een woord?) Maar soms roept een ‘fout’ interessante vragen op. Zo zag ik vanochtend een medewerker van Cool Blue met een frisblauwe bakfiets. Winkel Haarlem stond erop, voor het geval hij (de medewerker of de fiets) zoek zou raken. S.v.p. terugbezorgen… Lees verder »Episch Centrum

Er  ligt een uitje naar Parijs in het verschiet en het leek me raadzaam mijn Frans uit de mottenballen (boules anti-mites) te halen en voor het eerst in jaren weer eens een roman in die taal te lezen. Leïla Slimani, fluisterde een francofiele vriendin me in en zo begon ik eergisteren dapper aan Chanson Douce. De eerste zin was goed te doen: Le bébé est mort. In het begin moest… Lees verder »Ronronner

1. Zondag was ik in Woerden bij een lezing / optreden van Wim Daniëls, auteur van een slordige zeventig boeken over taal in al zijn verschijningsvormen (de bibliografie in Wikipedia is een eerbiedige klik waard). Het was een leerzame en onderhoudende middag, met een hoofdrol voor Daniëls’ geboorteplaats Aarle-Rixtel, waar ze zich in zijn jeugd (hij is van 1954) nog bedienden van een zeer smeuïg Brabants dialect, met tweemaal zoveel… Lees verder »Taligheden

Over meisjemeisjes en meisjemeisjemeisjes schreef ik hier al eens eerder, maar kan het zijn dat het dubbelwoord aan een onstuitbare opmars bezig is? [Ik schrijf dit met het bange vermoeden dat dit onderwerp al voor mijn neus is weggecornelist, maar ik gok het maar.] Bekend zijn dialoogjes als ‘Vind je ‘m leuk? Ja wel, maar niet leukleuk (waar ik ‘leukleuk’ interpreteer als ‘neukleuk’). Deze week zat ik in de treincoupé… Lees verder »Woordverdubbelaars

We waren bij mijn moeder geweest en maakten op de terugweg een slinger door de winkelstraat van Bloemendaal. Het weer was ineens op guur gesprongen en ik had honger. HONGER. En toen (Bloemendaal heeft het!) passeerden we een goed gesorteerde viskraam. Fish on Friday, nooit een slecht idee. Terwijl het ene meisje onze heilbot verpakte, zette het andere zwierig een schaal kibbeling op de toonbank – heet uit de frituur.… Lees verder »Bijvangst

Een lelijker woord zal ik voorlopig niet tegenkomen, vermoed ik. Uit de NRC van vandaag (p.5): ‘Rutte moet zo lang mogelijk premierabel blijven en is gebonden aan de PvdA’. . . Google raakte ook in de bonen toen ik het intikte. ‘Bedoelt u premietabel?’ Uh… nee, niet dat ik dat dagelijks bezig, maar daar zou ik niet zo tegenaan hikken. Verwijzingen naar de Japanse Premier Abel (Shinzo voor zijn vrienden)… Lees verder »Premierabel

Beroepshalve bevind ik mij vier dagen per week in een gebouw met overstekende jeugdtaal. Gisteren kwam mijn volgende klas het lokaal binnen en zag op het projectiescherm een meer dan levensgrote afbeelding van pianiste Eva Knardahl (1927-2006). In tussenuren mocht ik de laatste weken via Youtube graag nakijken bij haar vertolking van de Lyric Pieces van Grieg. En toen… en toen waren die ineens weg. Verdwenen, onvindbaar. Zonder waarschuwing vooraf,… Lees verder »Mokertof?

De voorlaatste keer dat ik mijn betreurde collega Edo Velema in levende (maar wel danig aangetaste) lijve zag, bij een geanimeerde lunch, kwam het gesprek op de soms wat al te knussige knusheid van Nederlandse verkleinwoorden. “We zouden for good measure ook een vergrootwoord moeten invoeren”, opperde ik. Voor een bakbeest, een bruut, een loeder of loebas van een auto/vent/wijf/ hond, etc. Een suffix voor anabool of siliconisch opgevoerde lichaamsdelen,… Lees verder »Augmentatief