Op de Eerste Hulp kennen ze die glasplaten van het Stationsplein, boven de fietsenstalling. Bij regen, om maar te zwijgen van sneeuw, krijgt geen zoolprofiel er vat op. En ze zijn minder flexibel dan menige heupbot. . . Het glas is in de loop der jaren op allerlei manieren beschadigd en aangetast. Als babyboemelaar nam ik gisteren even de tijd om het aan een nadere inspectie te onderwerpen. Kijk even… Lees verder »Glasplaatjes
Gisteren liep ik langs een fotogenieke bouwcontainer en nam een aantal foto’s, die ik nonchalant op Facebook zette. Pas later bedacht ik dat ze natuurlijk in de fameuze RaDa-categorie Van die dingen thuishoren. Al moet ik wel oppassen met die container-fetisj. Vandaag zag ik een beeldschone blauwe… . . . . . En die bevoorrechte mannen van de firma Van de Stoel mogen daar dus dagelijks mee omgaan! . .… Lees verder »Containerkaders
Voor jongere nog beïnvloedbare spuitertjes: de voltallige eenpersoons RaDa-reda staat als één man achter levenslange taakstraffen voor iedereen die los gaat op andermans ondergrond, zoals daar zijn blanco blinde muren en glimmende nieuwe NS-sprinters. En buiten de lijntjes kleuren zoals hier in treinstel 2715 is helemaal uit den boze. . . Maar afijn, ik zat daar nou eenmaal achter dat bekladde glas, tussen Leiden en Haarlem, en de avondlucht zorgde… Lees verder »Spraying spree
De tas wordt leger, steeds meer mailtjes mag ik ongelezen dielieten en vanochtend bleek ik ineens geen vergaderingen te hebben. Een soort prepensioen. Dan loop je toch anders door de stad. De nek – losser – staat het hoofd meer opwaartse vrijheid toe. Richting wolken, gevels en boomkruinen. Van een beetje Schotersingelporno ben ik nooit vies geweest – zullen we daar maar mee beginnen dan? . . Op weg naar… Lees verder »Spanningsboog
Keelpijn, verstopte neus & hoofdpijn, snotteren, hoesten, schorheid… Ziedaar mijn vaste cyclus bij verkoudheid/griep. Ik had er net een helemaal doorlopen – vorige week had ik mijzelf genezen verklaard – toen ik vanochtend wakker werd met keelpijn. Beetje koortsig ook. Zit ik in een loop? Hoe dan ook, ik kan het bijzonder slecht verkroppen, merk ik. Nijdig zijn op je eigen ziekige lichaam heeft weinig zin natuurlijk; je mag ervan… Lees verder »Kledders
Ik was vanmiddag bij iemand die een parkiet in een kooitje hield. Nou ja, hield? De deur stond altijd wijd open, zei ze, maar haar gevederde vriend had niets met de buitenwereld. Zijn stuurmanskunst was niet virtuoos genoeg voor haar huiskamer en na twee crashes had hij zijn vleugels aan de wilgen gehangen er de brui aan gegeven. In diezelfde huiskamer lag een black box zwart doosje (niet van de… Lees verder »Ideetje?
Zoals je warmmenselijke toetjes hebt (broodpudding met custard, rozijnen en rum), heb je ook warmmenselijke huizen. Dit weekend logeerden we drie dagen in Neauphle-le-Château, een dorp op 40 km van Parijs. Ooit werd de Grand Marnier er gemaakt. Het was het ouderlijk huis van de Franse vriend met wie we op stap waren; de vaste bewoonster is zijn 89-jarige moeder, nu weduwe, die tijdens ons verblijf op vakantie was. Een… Lees verder »Niet thuis
Onlangs bij de kerstdis vroeg mijn schoonzus Desirée met oogjes glinsterend van voorpret of wij ook al een ‘smart speaker’ hadden. Ze wees op een soort UFO’tje zo groot als een poederdoos, naast de fruitmand. Zij wél dus. Wij zaten nog wat appelig te kijken toen de Google Assistant al de eerste demonstratie van zijn kunnen gaf. “Hee, Google!” riep Desirée. “Hoe is het weerbericht voor morgen?” Het bleef even… Lees verder »Hee, Google!
Donderdag kreeg ik met terugwerkende kracht een verjaardagstaart waar ik erg blij mee was. Vraag me alleen niet hoe hij eruit ziet. Dat zit zo. Ik kreeg ‘m doorgespeeld via mijn moeder, telefonisch, op samenzweerderstoon. Onder embargo, of net niet meer, doordat het voorval verjaard was. We moeten ervoor terug naar Bern, waar mijn broer viereneenhalf jaar geleden zijn 50ste verjaardag vierde. Hij vierde die met zijn Zwitsers/Oostenrijkse en zijn… Lees verder »Oude Taart
De storm maakte een soort straatmuziek: er schraapte en klingelde het een en ander over de stoep. Toen ik even later naar buiten moest zag ik dat er een vuilniszak was opengescheurd. Her en der lag troep. We hebben hier ondergrondse containers, dus wie waren die aso’s? Help, ze waren toch niet aan het Airbnb-en geslagen in de straat? vroeg de spitsburger in mij verontrust. Ja, zúlke types, dacht de… Lees verder »In de goot