Kunnen de persco’s voortaan zonder pers, please? Want direct nadat moeizaam is uitgelegd hoe het zoet het zuur en het iets minder zuur de komende tien dagen worden verdeeld, klinkt de gevreesde vraag uit de NOS-microfoon: ‘Meneer Rutte, (een van de tientallen varianten op ‘de mensen zijn moe en ongelukkig’) wat is het langetermijnperspectief? Welk pers-pectief heeft u ons te bieden?’ Vooropgesteld, in een ordentelijk land was Mark IV (in… Lees verder »Pers-pectief
Een ‘hack-bestendig, oprecht barmhartig en marktverstorend handmatig vervaardigd eenmanstijdschrift’ (maximumoplage 19) hengelt in een keurige brief naar besprekingen van cult books geschreven door ‘niet-mannelijke auteurs’ (die ik vast niet mag aanduiden met ‘auteuses’). Ik verwerp het idee niet onmiddellijk en kom in de boekenkast uit bij The Bad Sister van Emma Tennant. Ik heb er een vage herinnering aan: een klassiek begin (het is geënt op Memoirs and Confessions of… Lees verder »Slechte zussen
Straatjournaal jan. 2022 Het zijn gouden tijden voor escapisme. Wegvluchten naar een fantasiewereld of je verplaatsen in een andere werkelijkheid, in heden, verleden of toekomst. Graag wil ik jullie ontvoeren naar het land van de Hadzabe, een volk uit Tanzania. Ik las iets over deze jager-verzamelaars dat mij nogal bezighoudt. In de jaren vijftig werden de Hadzabe bestudeerd door antropologen, die hun primitieve economie vergeleken met de onze (agrarisch en… Lees verder »Faites vos jeux
Af en toe wil ik een boek lezen dat me boven de pet gaat en zo kwam ik terecht bij Being You van Anil Seth, over het wezen en ontstaan van bewustzijn. Over de ‘werkelijkheid’ als ‘gecontroleerde hallucinatie’. Volgens Seth zijn wij het complexe, unieke product van voortdurende input/signalen/informatie van buitenaf én van binnenuit (hartslag, lichaamstemperatuur, ademhaling, etc) waarop het brein zijn voorspellingen baseert. Samen vormen die de ‘youness of… Lees verder »Mijn mijnheid
Zeg ‘midwinterhoorn’ en ik herinner me een monotoon vertoog in een klein Achterhoeks museum dat we aandeden tijdens een wandeltocht. De huisdichteres was ingedommeld ruim voor het chronologisch overzicht van heidense rituelen en traditionele speeltechnieken de 4e eeuw voor Chr. had bereikt, maar kwam prompt bij bewustzijn toen de gids vertelde dat het mondstuk (de ‘happe’) buiten het seizoen werd bewaard in jonge jenever. Of oude klare. Iets met drank,… Lees verder »Midwinterbooster
Gisteren verpletterde ik mijn persoonlijk record in de klasse ‘appelbeignet vasthouden zonder er een hap uit te nemen’ met minstens twintig minuten. Het oude record stond op 13 seconden. Aan smaak of uiterlijk van de appelbeignet was mijn uitstelgedrag niet te wijten. Het zat zo. Ik was begonnen aan een druilerig ochtendwandelingetje en halverwege de Veerstraat onderschepte mijn neus een niet (te) misse(n) frituurwalm. “Zóó, zijn jullie al aan de… Lees verder »Beignet
December had een paar nare verrassingen voor mij in petto. Zo was er Lindy, die ik lang, lang geleden Engels gaf in een brugklas in Zaandam. Schat van een kind. Ontembare bos kroezig haar, grote verwonderde ogen en het tikkeltje verlegenheid waar je als leraar op hoopt in 1A of 1C of wat het was. Een vaste rubriek in de les was ‘Shouting’, het luidkeels door de hele groep nazeggen… Lees verder »Te vroeg
Ik heb nog geen drie ‘legs’ achter elkaar aandachtig gevolgd bij het WK pijltjesgooien. Wel bestudeer ik soms gefascineerd het publiek daar in Londen. Engeland als geheel geldt als zeerhoogrisicogebied, maar welk label moet je plakken op het Alexandra Palace? Op het podium is de afstand tussen oche (werplijn) en bull’s eye volgens de regels exact 293 centimeter; in de rest van de zaal heerst complete bandeloosheid. Aan afstand doet… Lees verder »Omikron-paradijs
Soms word ik overvallen door ergernis die ik liever had onderdrukt maar niet bijtijds voelde aankomen. Het omgekeerde doet zich ook voor. Soms zet ik me schrap voor ergernis die uitblijft. Gisteren, Kerstavond, een paar minuten voor middernacht. Het was niet dat we rekenden op het zoete geluid van engelenscharen (knip, knip) of een profetisch langszwiepende staartster. Maar sfeerverhogend klokkengebeier zou welkom geweest zijn in plaats van de agressieve basdreunen… Lees verder »Kerstbassen
‘Prikspuit’ woord van het jaar? Oh, verkeerd verstaan: ‘prikspijt.’ Met dank aan een actie van antivaxers. Als we zo gaan beginnen… Zullen we dan voor 2022 ‘spijtprik’ vast nomineren, zijnde de vaccinatie van een ontredderde wappie die net een dierbare op de ic heeft zien belanden met omikron, psi of ypsilon? Zelf werd ik vandaag ‘geboosterd’. Ook een vreemd woord – ‘boost’ is voor mij een werkwoord. Een ‘booster’ is… Lees verder »Boosterdag