Spelletjes
Op de Gedempte Voldersgracht ijsbeert een man in smoking. Ik herken Jack Pothuijzen, voorzitter van de deze week opgerichte belangengroep KaHaKa, hetgeen staat voor Kansarme Haarlemse Kansspelers.
Als ik hem passeer, gebaart hij mistroostig in de richting van de HBS en brandt zonder enige preambule los:
“Laaiend kan ik erom worden, zoals de politiek omspringt met de belangen van mij en mijn achterban. En dan heb ik het niet eens over die brief van Holland Casino die een week ongelezen op het gemeentehuis rondslingert omdat burgemeester Pop zo nodig met krokusvakantie moest. Als kansspeler voel ik mij ab-so-luut niet serieus genomen door de overheid. Een financieringsgat van 20 miljoen… godgod, het zou wat! Moet je daarvoor dat hele casino afblazen? Sommige van mijn beste vrienden hebben op één avond meer verloren! Maar die krentenwegers hier schieten gelijk collectief in een kramp en nog voordat er door alle partijen gezocht is naar creatieve oplossingen is iedereen drie stappen verder en moet er in het Raaks-complex een ‘family entertainment center’ komen… wat dat ook mag wezen.”
Ik weet het evenmin.
“Ik snap wel, de gemiddelde Nederlander denkt bij ‘casino’ eerder aan witbrood dan aan roulette, dus die zal denken, Pothuijzen, mekker niet zo, man. Vijf kilometer verderop ligt Zandvoort, dan ga je dáár toch heen? Maar die afstand is het punt niet. Ik reis ik met liefde naar Monaco. Waar het om gaat is, tegen sluitingstijd liggen er voor een beetje gokker twee scenario’s: of je zakken puilen uit van de flappen en je bestelt een taxi. Echter, in geval B ben je blut en sta je in de plensregen te liften langs de Zeeweg, in je smoking. Voor ons als KaHaKa is dat laatste niet langer een optie. Dat Casino moet er gewoon komen. Wij kansspelers hebben ook recht op een beetje bestaanszekerheid…”
Er breekt iets in Jack. Hij staart naar de grond met de blik van iemand die zojuist zijn hele kapitaal op rouge en 23 heeft gezet en ziet hoe het balletje na veel vertoon van evenwichtskunst kiest voor 24 noir.
Ik sla een arm om hem heen en leg uit dat hij niet te snel moet wanhopen. Er is immers nog niets verloren. Want als één groep zich kan herkennen in het opportunisme van de roulettespeler zijn het wel de goudzoekers van de lokale politiek. Neem nou D66, een partij die wel houdt van een hoge inzet: eerst gokken op een makkelijk succesje bij de kiezer door tegen de sloop van de HBS te stemmen en als daardoor heibel ontstaat in de coalitie desnoods bereid een fractielid te offeren om de boel te lijmen.
Het kan nog alle kanten op. Dames en heren raadsleden, faites vos jeux!
