De illusie dat ik de medemens begrijp heb ik maar zelden. En dan hebben we het alleen nog maar over de illusie.
Gisteren op station Amersfoort op weg naar ‘Een Nacht vol Poëzie’ in Harderwijk (waarover later meer) kwam er een zwarte man met korte dreadlocks en bloeddoorlopen oogjes naast ons zitten. Hij zag er onopvallend uit, behalve dan dat hij dunne gele handschoenen droeg. Dat was het eerste wat ik niet begreep, want het was drukkend weer.
Hij haalde een fors notitieblok met spiraalband tevoorschijn. Op alle bladzijden had hij zo te zien zigzaglijnen getekend. Hij trok een Bic-pen en begon zonder enige aarzeling blauwe paaseitjes te tekenen. Eitje in een zig, eitje in een zag, het ene eitje na het andere, tot er geen ruimte meer over was. Dan begon hij zonder op of om te kijken aan de volgende bladzijde.
Ik heb het hieronder voor jullie nagedaan, zij het zonder de maniakale ijver van de oorspronkelijke artiest. Na een tijdje had het gekras een licht ontspannende werking, maar het lijkt me dat zo’n effect snel verdwijnt als je weet dat je nog een heel boek moet, in opdracht van een of andere strenge interne opdrachtgever. Toen onze stoptrein arriveerde was de man nog steeds bezig, en met de luie zelfbescherming van de moderne mens plakte ik hem in gedachte een stickertje ‘gestoord’ op zijn voorhoofd en dat ontslaat je van de plicht er verder veel over na te denken.
Lastiger te verwerken zijn de gapende afgronden die zich soms kunnen openbaren tussen jezelf en degenen die je als gelijken / geestverwanten / peers beschouwt. Zo zat ik nietsvermoedend met iemand uit Almere te babbelen en toen kwam het gesprek zonder enige waarschuwing op het HAPPY HOUR IN THE CARWASH.
Met het risico dat het ‘happy hour in the carwash‘ al een generatie in het collectieve onderbewustzijn blijkt te zitten en dat ik nu door de mand ben gevallen als de autodebiel die ik ben…
HAPPY HOUR IN THE CARWASH… Merkwaardige fantasieën hielden mij dagenlang in de greep: ik zag rijen grijnzende automobilisten voor me die zichzelf na een lange kantoordag eens fijn trakteren: tijdens de insectenreiniging krijgen ze van het sponsmeisje van dienst als kleine attentie een neutje, dan mogen ze de bolide intiem laten kietelen door de borstelsponzen en als opwindend toetje de hot wax – alles voor €5,95 – geen geld, toch? En omdat het zo lekker is, gaan sommigen gewoon nóg een keer, en nog een keer en zelfs vier keer is geen uitzondering… Zie het als een vorm van geestelijk douchen.
HAPPY HOUR IN THE CARWASH, een kleine oase van geluk met daarom heen heel veel…(misschien kan ik het het best zo samenvatten) …Almere.
P.S. Kan iemand me trouwens vertellen wat Haarlem te bieden heeft op dit gebied??