In een Surinaams restaurantje in de Pijp: een koffieverkeerdkleurige man (omstreeks de dertig, mooi beige pak, kaal geschoren ronde schedel) wandelt naar binnen en nokiaat nonchalant:
“Hoi Erwin… André hier. Ik bel je even. Ik heb besloten je NIET op te nemen in de voorlopige selectie. Maar wél je best blijven doen, hè. Tot dinsdag!”
Alles op rustige toon uitgesproken tussen de deur en een vrij tafeltje, en al voor hij zit heeft hij met een efficiënt gebaar zijn moksi meti en een colaatje besteld.
En Erwin?
NIET in de voorlopige selectie, dwz definitief niet in de definitieve selectie… de voetbalwereld is meedogenloos. Hoe vertelt hij het zijn vader? Tuigt hij uit frustratie zijn zusjes af met zijn kicksen? Schenkt hij zijn scheenbeschermers aan War Child? Gaat hij aan de drugs (alle drugs!) of in de prostitutie? Blijft hij zijn best doen? Zakt hij terug naar het zaterdagvoetbal/ het zaalvoetbal/ het zitvoetbal/ het blaasvoetbal?
Beste Raarlemmers, ik weet het evenmin als jullie. Maar ik vrees het ergste. Zo ben ik.
En verder was het natuurlijk vooral een dag om rond te hangen bij Tremonti, volgens mij nog altijd Haarlems beste.
IJS!!! Met alleen het plaatje was ik ook wel tevreden geweest, maar er zit een leuk stukje aan vast. 🙂