Stranden

In Songs from the Second Floor (2002), een film die speelt in een niet met naam genoemde westerse stad, trekt regisseur Roy Andersson ontwikkelingen uit de contemporaine maatschappij door naar de toekomst en (jawel, Raarlemmers, jullie vermoeden het al, schrander en trendgevoelig als jullie zijn tot de laatste m/v toe!) het wordt er allemaal niet beter op.

Zo stagneert het verkeer rond die stad dusdanig dat wanhopige automobilisten zich regelmatig genoopt zien hun wagens achter te laten en te voet verder te gaan. Gisteren was het hier in de regio ook bijna zo ver, lees ik in het HD: De wegen tussen het Rottepolderplein op de A9 en Haarlem, Heemstede en de kust waren in de loop van de ochtend al dichtgeslibt (SIC!), met files op de N201 en N200 en later werd de Zeeweg naar het Bloemendaalse strand zelfs geheel afgesloten voor verkeer.

Denkende dagjesmensen waren met de trein gegaan. Echter, ook zij strandden met duizenden tegelijk, toen als gevolg van een storing na vijf uur nauwelijks treinen meer reden (Raarlemmers die de povere woordspeling hebben gemist gaan terug naar AF en ontvangen geen €200).

In Zandvoort ontstond ‘een grote opeenhoping van mensen’, aldus een NS-woordvoerder.

De NS blijft ons verbazen! We kenden al een rijk assortiment opeenhopingen van ze. Opeenhopingen van afgedankte wissels en kapotte informatieborden, van ontspoorde goederenwagons, van uit wanhoop door radeloze servicemedewerkers weggesmeten uniformpetjes en natuurlijk de opeenhopingen van excuses waarop ze ons door het jaar heen trakteren (nachtvorst, computerpanne, dagvorst, opeenhoping van herfstbladeren op de rails, late aankomst van het rijdend materieel, vertraging door wachten op vertraagde aansluitende treinen, etc).

Maar ‘grote opeenhopingen van mensen’, dat klinkt zelfs naar NS-normen luguber. Alsof ze honderden zondoorbakken zonaanbidders van het overvolle spoor 1 hebben gestapeld op duizend kermende, roodverbrande badgasten op het afgeladen perron 2 om plaats te maken voor een legioen paars aangelopen passagiers uit de aircoloze stoptrein naar Uitgeest, die al uren de doorgang verspert aan een zuurstofarme sprinter met nog meer zwetende zeezoekers, wier lot het is straks de vierde etage te vormen van de opeenhoping.

De zee kun je horen
met je handen voor je oren,
in een kokkel,
in een mosterdpotje,
of aan zee.
(Judith Herzberg)

Dat laatste echter onder voorbehoud: NS en weder dienende.