Expansiedrift

Vaste lezers van het Raarlems Dagklad weten dat ik mijn draai redelijk kan vinden in mijn woonplaats, al zijn muf-, duf- en sufheid ten spijt. Een verhuizing naar Amsterdam heb ik nooit in ernst overwogen. Dat neemt niet weg dat ik de afgelopen weken tot twee maal toe opgetogen raakte door nieuwe hoofdstedelijke stadsgebieden.

Eerst toerde ik vorige week met de nieuwe tram 26, die vanaf CS doorrijdt tot aan het IJsselmeer. Door IJburg, dat er in de avondschemering betoverend bijlag. Strakke en vaak gedurfde architectuur – sommige blokken al bewoond, andere half af. Veel doorkijkjes naar het water – al valt te vrezen dat die nog worden volgebouwd. Je voelt daar onmiskenbaar een dynamiek, een levenskracht, zowel van de bouwers als van de duizenden mensen die daar iets nieuws opzetten.

Vandaag deed ik mee aan een boeiende rondvaart van rederij Lovers door het Oostelijk Havengebied en de ervaring kwam overeen: bewondering voor zoveel zichtbare bedrijvigheid en voor de visie (een van de meest misbruikte woorden van deze tijd) van de ontwerpers en vormgevers van die eilanden.

Je moet het die Amsterdammers nageven, er is daar iets moois tot stand gebracht. Toen mijn trein rond middernacht het slapende Haarlem binnenreed, leek de stad tijdens mijn afwezigheid een paar maatjes gekrompen.