In de Volkskrant van 14 juli (katern Kunst en Cicero) velt Hilde de Haan haar oordeel over de nieuwbouw in de Haarlemse binnenstad. Het knap geschreven artikel is voor €1,15 beschikbaar in het digitaal archief en tot de vis erin wordt verpakt gratis bij linksige buren en bekenden.
De vooraankondiging, ‘Haarlem pleegt aanslag op het stadshart’ vind ik weinig kies uitgerekend op de dag waarop de slachtoffers van de Londense terreur werden herdacht, maar goed, de strekking is duidelijk. De kop vat het zo samen:
PLOMPE BLOKKEN
Haarlem bouwt zonder mededogen voor het oude hart.
In grote lijnen kan ik me vinden in wat De Haan schrijft: het Concertgebouw (ahum, de Philharmonie) is een knap stuk werk, Swartes Toneelschuur vindt ze een onding en voor de nieuwe rechtbank van Hubert-Jan Henket in de Damstraat heeft ze geen goed woord over.
Wat niet klopt aan het stuk is de quasi-onpartijdige en quasi-naïeve toon: ‘Maar het gerechtsgebouw, en de afgrijselijke nieuwe doos vlak ernaast die de nieuwe Toneelschuur hier blijkt te zijn, die passen hooguit in een buitenwijk; niet in dit oude hart.’
Het klinkt of Hilde de Haan als nietsvermoedende toerist door de stad doolt en (o, gruwel) op die verfoeide plompe blokken stuit. Echter, zij is een stadgenote en belangrijker nog: zij verzette zich actief tegen de nu gerealiseerde plannen met het Appelaarcomplex.
Wat klopt er nog meer niet? De paginagrote foto, waarop het nieuwe gerechtsgebouw de Bavo zowat dreigt te verpulveren (N.B. het is níet de foto bij dit weblog). Gisteren op het terras van café Koops (pal tegenover de rechtbank) probeerden wij te reconstrueren vanuit welke onmogelijke hoek die foto is gemaakt. We kwamen er niet uit.
Het is of je Hilde de Haan fotogafeert met de lens drie centimeter onder haar linkerneusgat en desondanks haar beide oren in beeld wil krijgen. Technisch kan het misschien net, maar erg flatteus zal het resultaat voor haar niet zijn.