Prunusjager

De dames bloot,
De handel dood.

Dit couplet is niet van de huisdichteres , maar van mijn kapper, aan wie ik vroeg of de klanten nog een beetje geknipt wilden worden, zo in de vakantie. Voor wie er benieuwd naar was: de spuuglokken, matjes en bakkebaarden vliegen dus niet bepaald woest in het rond hier in de plaatselijke salons.

Is er nog érgens een beetje actie hier in de regio? Jawel, dankzij Cees Piël, prunusjager te vouwfiets.

De Verzamelde Kritische Raarlemmers: “Prunus wat?”/ “Cees Pie-wie?” / “Wuhhh?”

Jongens, doe me een lol, trek even allemaal een volgnummertje en dan rustig terug achter de toetsenborden! Het zit zo: voornoemde Cees Piël heeft een diepgewortelde haat opgevat tegen de Amerikaanse vogelkers (alias prunus, alias bospest), een plant die na de oorlog in de duinen werd geïntroduceerd, als ‘vulhout’. Een exoot dus en erger, een exoot die zijn plaats niet kent. Een woekeraar. Piël neemt het op voor onze benarde inheemse soorten en bestrijdt de vijand met een ‘vlijmscherpe bijl’ (over napalm beschikt hij gelukkig niet). Hakkend, sjorrend, amputerend, monomaan. En het bevoegd gezag staat…

De VKR in koor: “…machteloos”.

Jullie raden het, machteloos. Want Cees heeft een hypermoderne vouwfiets en dan nog, van een proces verbaaltje meer of minder is deze eenzame, principiële strijder niet onder de indruk. Laat er geen misverstand over bestaan, ‘s mans methoden zijn mij niet sympathiek, maar wat mij frappeert is…

De VKR in koor ( eensgezind en vastberaden tot de laatste m/v):
“De maat is vol! Wij moeten een signaal afgeven aan de samenleving. Doe een zendertje om de enkel van die malloot. De Prunusjager!!! Een elektronisch duinverbod is wel het minste voor zo’n ziek figuur. En als het aan ons ligt moet die Cees Pee bij wijze van taakstraf heel Schalkwijk wieden. Die bijl dient met onmiddellijke ingang geconfisqueerd te worden, evenals de beide wielen van zijn vluchtvoertuig c.q. vouwfiets. Ten slotte, al zijn DNA moet hij preventief inleveren bij de balie van het dichtstbijzijnde DNA-bank.”

Bedankt iedereen, dat is duidelijk. Dat helpt de gedachten te bepalen. Tot de volgende keer.

(wordt vervolgd)

Gisteren was een dag met een gouden randje, dat zullen jullie met me eens zijn, beste Raarlemmers. Zo’n spontaan volksgericht, tja… op een primitieve manier heeft het iets heel bevredigends: de gedeelde morele overtuiging, de zondebok, het unanieme vonnis en niet te vergeten de constructieve maatregelen die wij voorstelden om Cees Piël, Prunusjager te Haarlem, te weerhouden van zijn eenmanskruistocht tegen de Amerikaanse vogelkers.

Helaas, hoe anders lijkt alles slechts één dag nadien. Wij zijn wederom ingehaald door de gesel van deze tijd, die nimmer slapende vijand van onze gemoedsrust: de actualiteit. Want wat staat in het HD van 20 juli? Er is een tegengeluid. Pro Piël en anti prunus. Uit onverdachte hoek, dat zullen jullie met me eens zijn: de Skivereniging Kennemerrand heeft zijn stem verheven. Hun zegslieden: meneer Schouwstra en mevrouw Van Rijn:

“Het is juist goed dat die Amsterdammer de Amerikaanse vogelkers in de duinen omkapt. Wanneer je als beheerder niks doet, staat straks het hele duingebied vol met de struiken, zoals op Texel, Vlieland en Terschelling.”
Veertig leden van de skivereniging zijn in maart een hele dag bezig geweest met het weghalen van deze vogelkers uit de Amsterdamse Waterleidingduinen.

Geen misse taal – al moeten jullie me niet vragen waarom die SKI-vereniging nou in die duinen grut (loipes graven?). Daar komt bij, een geïnterviewde boswachter van de Kennemerduinen blaast ineens een toontje lager. Hij blijft nijdig op de prunusjager, maar laat weten dat zijn collega ‘schrijft’ aan een plan ‘om binnen enkele jaren de vogelkers uit de duinen te bannen’.

Mmmm, er zit dus toch en luchtje aan die kers… Daar gaan wij met ons natuurrelativisme.

Bah, wat is alles weer ingewikkeld. Dus, Raarlemmers, als jullie staan op een ondubbelzinnige stellingname mijnerzijds, een standpunt, een principeverklaring, stel ik voor dat jullie mij een maand op studiereis sturen naar Amerika, om te zien hoe ze daar omgaan met de Europese vogelkers, jullie weten wel, de prunus padus (zie foto).