Zaterdag, ergens op de grote hei bij Boekelo, waar wij een paar dagen wandelden: een flets meisje van een jaar of achttien zit in Boeddha-houding op de grond. Ze heeft tuinhandschoenen aan en staart roerloos over de paarse vlakte. Een paar leeftijdgenoten kijken ginnegappend toe. Ineens richt ze zich op en na een paar stuiptrekkingen priemt ze een vinger naar een kniehoog dennetje. “Jij, jouw kop staat me niet aan! Jij gaat er aan! NU!!”
Ze rukt het sprietige boompje uit de grond en koelt haar agressie op dezelfde manier op zijn broertjes en zusjes. Na een stuk of wat van die ruwe ontwortelingen bedaart ze. De anderen vinden haar actie zo te zien amusant.
Uit een ander groepje maken zich twee slungelige jongens los. Grauwe gezichten waaraan slaapgebrek alle vitaliteit heeft onttrokken.
“Mogen we jullie iets vragen?” (Met lijzige, licht geaffecteerde stem) “Wij zitten in een ontgroening. Enne… wij krijgen al drie dagen alleen maar víeze dingen te eten. Pap en zo. Hebben jullie misschien wat lekkers?”
( Ja, in de rugzak: een pak mueslirepen, een appel, twee broodjes salami en sesamkoekjes. Zoiets?)
“We mogen het eigenlijk niet vragen…” Hij heeft nog kwabjes babyvet, of anders een beginnende onderkin.
“Ja jongens, maar is dat nou niet het hele idee – dat jullie het hier héél zwaar hebben?” Ik zeg het zonder sarcasme. Ze knikken berustend en druipen af zonder aan te dringen.
Even verderop stuiten we op een ploegje dat het heide-onderhoud systematisch aanpakt. In een front van tien rukken ze op over de heide en geen dennetje dat op genade kan rekenen. Ah… ont-groen-ing, ik snap de humor.
****De afgelopen week doolden eerstejaars van Hogeschool In-Holland hier door Haarlem in het kader va hun introductieweek. Kunnen die geen voorbeeld nemen aan hun Twentse jaargenoten? Ik kan zo al een paar ontgroeningsprojecten bedenken, te beginnen met het afnemen van aangetast koper. Het dak van de Nieuwe Bavo en het beeld van Lau. Een aardige manier om je entree te maken in een nieuwe stad: je leert de cultuurmonumenten kennen en (bepaald geen luxe!) tegelijk poets je het imago van In-Holland op.