Soms valt het lezen van wereldse literatuur te verdedigen met het argument dat een christen de tijdgeest dient te ervaren, [dat] hij de wereld waarin hij leeft moet kennen. Maar in dit boek weet Freriks zelfs de leegheid en wanhoop die de moderne mens kenmerken, niet op authentieke wijze te verbeelden.”De bruid van Elswout” kan daarom beter ongelezen blijven. Ook door Haarlemmers.
Aldus het Reformatorisch Dagblad , dat mij daarmee enigszins in gewetensnood brengt. Zo had ik het nog niet bekeken. Ik had gehoopt de brenger van het goede nieuws te zijn: want bij De Slegte in de Grote Houtstraat liggen de deeltjes van de roemruchte Muggenreeks (waaronder Kester Freriks’ De Bruid van Elswout) in de aanbieding voor een gênante € 3,50 per stuk (één keer bij de onbemande Tango tanken en je hebt het er uit!).
Die Bruid beviel mij wel; Hier ligt Boot van Ferron las ik meer als een literair testament dan als novelle en aan De kat uit de boom van Frédéric Bastet moet ik nog beginnen. Van Bernlef (Onbewaakt ogenblik) en Renate Stoute (Waarom ik geen bloemenmeisje werd) lagen er gisteren ook nog exemplaren. Nou, zie maar! Zolang jullie maar niet aan leegheid en wanhoop ten prooi vallen….
Iets anders: gisteren was de Nieuwe Gracht tussen Kruisweg en Jansweg (van kade tot kade, van brug tot brug) egaal groen – alsof er kunstgras was gelegd. Geen teken van hogerhand, voor zover ik ben ingelicht, het is kennelijk een goed kroosjaar.
De huisdichteres vertelde hoe haar dartele katertje ooit vol jeugdig zelfvertrouwen een met kroos bedekte sloot betrad en zijn naïviteit (SPLATSJ!!!) moest bekopen met wanhoop en authentieke natheid. Er zijn andere wegen om het leven te leren kennen dan via de wereldse literatuur – dat wilde ik jullie nog even meegeven, beste Raarlemmers, bij wijze van dag- en weekendsluiting.